рассу́нуцца, ‑нецца; зак.

1. Пасунуўшыся, аддаліцца адзін ад аднаго, вызваліўшы паміж сабой месца, прастору. Хто сядзеў, дык тыя рассунуліся на лаўцы, і .. [баец] прысеў. Брыль. // Раз’яднацца, утварыўшы вольнае месца, раскрыўшы што‑н. Некалькі хвілін ніхто не паказваўся з вагонаў, а пасля ў адным з іх дзверы рассунуліся і на платформу саскочыў салдат. Арабей. У гэты час заслона рассунулася, і .. [Віцю] здалося, што проста на яго паплыла ўся зала. Нядзведскі. // Расступіцца, расхіліцца ў бакі. Раптам чарот рассунуўся, і з яго вынырнула невялікая лодка. Гамолка. / у перан. ужыв. Ноч разам пасвятлела, мрок рассунуўся, стала светла, як.. перад усходам сонца. Колас.

2. Разм. Разваліцца, разбурыцца. Дзядзька яшчэ гаварыў, што сена трэба браць цэлым ахапкам, бо калі яго разарвеш, дык, бывае, і рублём не паспееш прыціснуць, як увесь воз рассунецца... Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

церушы́ць, церушу, цярушыш, цярушыць; незак.

1. што. Пераціраць, здрабняць што‑н. сухое. Васіліне не трэба было церушыць на далоні каласы і браць зерне на зуб, яна вокам вызначыла ступень спеласці збожжа. Хадкевіч. Васіль узяў жменьку трасты, пачаў церушыць: пасыпалася кастрыца, агаляючы тоўстыя, цемнаватага колеру валокны. Савіцкі.

2. што і чым. Прымушаць што‑н. сыпацца, падаць. Стаяла восень: вецер, пранізлівы і калючы, церушыў пажоўклае лісце бяроз, вольхі, асін, усцілаў гм дарогу. Сіўцоў. [Шыковіч] доўга ўглядаўся ў лісце дуба. У яго гушчары шасталі, церушылі мохам нейкія птушкі. Шамякін.

3. Ісці (пра дробны снег, дождж); імжэць. Неба сеяла цяпло, Цёплы дожджык церушыў. Купала. З шэрага перадранішняга неба церушыў лёгкі сняжок. В. Вольскі. / у вобразным ужыв. На чысты дол Пілы гнуткія цярушаць Пілавіння жоўты дождж. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arenda

arend|a

ж. уст. арэнда;

brać w ~ę — браць y арэнду;

wziąć w ~ę — узяць у арэнду;

puścić w ~ę — аддаць у арэнду;

~a dożywotnia — пажыццёвая арэнда;

~a dziedziczna — спадчынная арэнда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

seize

[si:z]

v.

1) хапа́цца, хапа́ць; чапля́цца

in fright she seized his arm — Ад стра́ху яна́ ўхапі́лася за яго́ную руку́

2) зразуме́ць, ухапі́ць

to seize an idea — зразуме́ць ду́мку

3) сі́лай захапля́ць, займа́ць (тэрыто́рыю), бра́ць (го́рад)

4) fever seized him — Яго́ схапі́ла гара́чка

5) канфіскава́ць

•

- seize upon

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fetch

[fetʃ]

1.

v.t.

1) прыно́сіць, прыво́зіць (во́зам, а́ўтам), прыво́дзіць (пехато́й)

2) атры́мваць, выруча́ць

to fetch a good price — прада́ць за до́брую цану́

3) informal узя́ць; адхапі́ць

2.

v.

адшу́кваць і прыно́сіць забі́тую дзічыну́ (пра саба́ку)

fetch a breath — адды́хацца

fetch a groan — застагна́ць

fetch example — браць пры́клад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уро́к в разн. знач. уро́к, -ка м.;

уро́к иностра́нного языка́ уро́к заме́жнай мо́вы;

э́то послу́жит ему́ уро́ком гэ́та паслу́жыць (бу́дзе) яму́ ўро́кам;

брать уро́ки (чего-л. у кого-л.) браць уро́кі (чаго-небудзь у каго-небудзь);

дава́ть уро́ки (где-л., кому-л.) дава́ць уро́кі (дзе-небудзь, каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удзе́л I, -лу м.

1. уча́стие ср.;

прыня́ць у. у вы́барах — приня́ть уча́стие в вы́борах;

канцэ́рт з ~лам вядо́мых майстро́ў — конце́рт с уча́стием изве́стных мастеро́в;

2. (у чым) прича́стность ж. (к чему);

даве́сці ўдзел у злачы́нстве — доказа́ть прича́стность к преступле́нию;

◊ браць у. — принима́ть уча́стие

удзе́л II м., ист. уде́л;

кня́жацкі ўдзел — кня́жеский уде́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кіба́лка ’старажытны жаночы галаўны ўбор, абруч, на які накручваюцца валасы’ (Малч., ТС, Сцеп., Сержп. Грам., Нік., Шн., Маш.), ’хустка’ (ДАБМ, Серб.). Укр. кибалка ’тс’. Варыянт гибалка ’тс’ сведчыць аб магчымасці ўзводзіць гэтыя словы да дзеяслова гібаць (гл.). Семантыка тлумачыцца тым, што на ўбор або абруч накручваюцца валасы (ЕСУМ, 2, 428). Аднак існуе пераканаўчая гіпотэза аб балтыйскім паходжанні ўсходнеславянскіх слоў. Параўн. літ. kýblas ’шырокая павязка на валасах дзяўчыны’, kỹbulas ’шырокая стужка, на якую накручваюць валасы кругом галавы’. Прыняць славянскае паходжанне для гэтых слоў немагчыма (Буга, Rinkt, 3, 777). Да таго ж у адрозненне ад беларускіх, украінскіх і рускіх слоў літоўскія маюць даволі празрыстую этымалогію. Яны ўзводзяцца да kìbti ’чапляцца’, kabė́ti, kybóti ’вісець, абвісаць’, kabìnti ’абхопліваць, браць у кола’ і інш. Неабходна адзначыць, што рад украінскіх і беларускіх слоў мае форму з м (кімбалка, кимбалка), якая адпавядае форме цяперашняга часу дзеяслова kìbti (kim̃ba) (Лаўчутэ, Балтизмы, 114).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zústeuern

1.

vt уно́сіць сваю́ до́лю

Geld ~ — дава́ць [ахвярава́ць] гро́шы

2.

vi (s) (D) марск. браць курс, накіро́ўвацца (да чаго-н.)

éinem Háfen ~ — накіро́ўвацца ў га́вань

auf j-n ~ — накірава́цца да каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kost

f - е́жа, стра́ва, стол, харчава́нне

~ und Lógis [-ʒ] háben — жыць на ўсі́м гато́вым

bei j-m in ~ lében — сталава́цца ў каго́-н.

j-n in ~ néhmen* — браць каго́-н. на по́ўны пансіён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)