паі́грываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу іграць на чым‑н. Паігрываць на баяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак., з інф.

1. Валодаць уменнем рабіць што-н.

У. іграць на скрыпцы.

2. Валодаць здольнасцю рабіць што-н.

Яна не ўмее перабольшваць.

Ён не ўмее ліслівіць перад іншымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фартэпія́на нескл., ср. фортепья́но, фортепиа́но;

ігра́ць на ф. — игра́ть на фортепья́но

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

impersonate [ɪmˈpɜ:səneɪt] v. ігра́ць ро́лю; выдава́ць сябе́ (за каго-н.); імітава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

underplay [ˌʌndəˈpleɪ] v. theatre ігра́ць ніжэ́й сваі́х магчы́масцей; выко́нваць ро́лю стры́мана

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дайгра́ць і даігра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Скончыць іграць. Дайграць п’есу. Дайграць вальс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыга́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1.

Памянш.-ласк. да цыганка.

2. Руская народная музыка, якая нагадвае музыку цыганскіх народных песень, а таксама танец пад такую музыку.

Іграць цыганачку.

Скакаць цыганачку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

и́грывать несов., многокр., разг.а́ста, не раз) ігра́ць; см. игра́ть 1, 5.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перебо́рII муз. перабо́р, -ру м.;

игра́ть с перебо́рами ігра́ць з перабо́рамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скры́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Самы высокі па тэмбру і дыяпазону чатырохструнны смычковы музычны інструмент. Настаўнік зняў са сцяны скрыпку, настроіў сяк-так струны і пачаў вадзіць па іх смыкам. Колас. З дынаміка паплылі меладычныя гукі скрыпкі. Ваданосаў.

•••

Іграць першую скрыпку гл. іграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)