egg [eg] n. я́йка, яйцо́;

a soft-/hard-boiled egg я́йка ўсмя́тку/ўкруту́ю;

fried eggs яе́чня;

scrambled eggs яе́чня-баўту́шка;

egg yolks/whites яе́чныя жаўткі́/бялкі́

♦

have egg on one’s face infml асканда́ліцца;

put all one’s eggs in one basket кла́сці ўсе я́йкі ў адзі́н ко́шык (перан.)

egg on [ˌegˈɒn] phr. v. падбухто́рваць, падбіва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áusschlüpfen

vi (s)

1) вышмы́гваць

2) выпаўза́ць; вылу́п(лі)вацца (з яйка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кру́та прысл:

кру́та павярну́ць спра́ву éine schróffe [rásche] Wéndung herbéiführen (in D);

кру́та зва́ранае я́йка hártes [hart gekóchtes] Ei; гл круты

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аблупі́ць

1. разм (ачысціць) ábschälen vt; (áb)péllen vt;

аблупі́ць я́йка ein Ei schälen;

2. гл абабраць 2

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

albumen

[ælbˈju:mən]

n.

1) бяло́к яйка́

2) Chem. альбу́мін -а m., бяло́к -ка́ m., бялко́вае рэ́чыва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ду́пка ’тупы канец яйка, пушка, пятка’ (Бяльк.). Відавочна, памяншальная форма ад ду́па ’anus’ (гл.), запазычанага з польск. мовы. Метафара. Параўн. і ўкр. дыял. ду́па ’тупы канец яйца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

egg

I [eg]

n.

я́йка, яйко́ n.

•

- put all one’s eggs in one basket

II [eg]

v.t.

падбухто́рваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скорлупа́ шалупа́йка, -кі ж., шалупі́на, -ны ж., шкарлу́піна, -ны ж.;

скорлупа́ яйца́ шалупа́йка (шкарлу́піна) я́йка;

замыка́ться в свое́й скорлупе́ перен. замыка́цца ў сваёй шкарлу́піне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

качы́ны Énten-;

качы́н нос Éntenschnabel m -s, -schnäbel;

качы́нае я́йка Énten¦ei n -s, -er;

качы́нае гняздо́ Éntennest n -es, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узбі́ць, узаб’ю́, узаб’е́ш, узаб’е́; узаб’ём, узаб’яце́, узаб’ю́ць; узбі́ў, -бі́ла; узбі́; узбі́ты; зак., што.

1. Ударам ці ўдарамі насадзіць, накалоць.

У. абруч на бочку.

У. вілкі на вожаг.

2. Надзець, насунуць на што-н. зверху або з цяжкасцю надзець што-н. вузкае, цеснае (разм.).

Ледзь узбіў паліто на плечы.

3. Лёгкімі ўдарамі зрабіць больш рыхлым, пышным, пеністым.

У. падушку.

У. смятанку.

4. Разбіць яйка на патэльню (разм.).

5. Паставіць, пакласці, павесіць што-н. на вельмі высокае, нязручнае месца (разм.).

Куды ты ўзбіў гэту скрынку?

|| незак. узбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)