суперстра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Элементы мовы прышлага народа, што праніклі ў мову карэннага насельніцтва.

[Ад лац. superstratum — насціл.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырка́цтва, ‑а, н.

Разм. Выкананне чаго‑н. з трукамі, прыёмамі, звычайнымі ў цырку. Элементы цыркацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́ра-эпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які спалучае элементы лірыкі і эпасу (пра літаратурны твор). Ліра-эпічная паэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампліфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак.

Спец. Накапіць (накопліваць) аднародныя. элементы мовы (сінонімы, параўнанні і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробнабуржуа́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дробнай буржуазіі, уласцівы ёй. Дробнабуржуазныя элементы. Дробнабуржуазныя погляды. Дробнабуржуазная ідэалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манафто́нг, ‑а, м.

У мовазнаўстве — просты галосны гук, які ў працэсе свайго гучання не распадаецца на два элементы.

[Ад грэч. mónos — адзін і phthongos — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Úmstürzler

m -s, -

1) удзе́льнік [прыхі́льнік] пераваро́ту

2) pl падрыўны́я элеме́нты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stolarka

ж.

1. сталярнае рамяство;

2. драўляныя элементы; сталярка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

галаге́ны, ‑аў; адз. галаген, ‑у, м.

Хімічныя элементы VII групы перыядычнай сістэмы Мендзялеева: фтор, хлор, бром, ёд і астат.

[Ад грэч. háls — соль і génos — род, паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансура́ны, ‑аў; адз. трансуран, ‑у, м.

Штучна атрыманыя радыеактыўныя хімічныя элементы, якія ў перыядычнай сістэме элементаў размешчаны пасля ўрану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)