sophistication [səˌfɪstɪˈkeɪʃn] n. вы́танчанасць, рафінава́насць, даскана́ласць;

scientific sophistication шыро́кі навуко́вы кругагля́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пало́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Нары паміж печчу і супрацьлеглай сцяной уздоўж глухой сцяны ў сялянскай хаце.

2. Шырокі драўляны памост у лазні, на якім парацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rozległy

rozległ|y

вялізны; шырокі;

~y widok — шырокі від;

~e stosunki — шырокія сувязі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ро́стул, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Вугал, атрыманы ў выніку расхілення ножак цыркуля і пад.

Шырокі р.

2. Адтуліна, якая ўтвараецца, калі адчыніць двухстворкавае акно, дзверы, вароты; росчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шырыня́, -і, ж.

1. гл. шырокі.

2. Працягласць чаго-н. у папярочніку, а таксама (разм.) вялікі абшар, шыр.

Ш. ракі.

Матэрыял шырынёй у адзін метр.

Вакол ш. і прастор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шырэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. шырокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыплю́снуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. каго-што. Націснуўшы, зрабіць плоскім, трохі сплюшчыць.

П. галоўку цвіка.

Прыплюснуты нос (шырокі і плоскі).

2. што. Прыжмурыць, прыкрыць (павекі).

П. вейкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

широ́кий в разн. знач. шыро́кі;

широ́кая у́лица шыро́кая ву́ліца;

широ́кий пиджа́к шыро́кі пінжа́к;

широ́кий экра́н шыро́кі экра́н;

широ́кие сте́пи шыро́кія стэ́пы;

широ́кие пла́ны шыро́кія пла́ны;

в широ́ком смы́сле у шыро́кім сэ́нсе;

◊

жить на широ́кую но́гу жыць як пан; жыццё як мёду піццё.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Bréitwand

f -, -wände шыро́кі экра́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

се́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. Дробна нарэзаная салома, трава на корм жывёле.

Запарыць сечкі карове.

2. Драблёныя крупы.

Ячная с.

Грэчневая с.

3. Шырокі паўкруглы нож для ссякання капусты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)