ава́рыя

(іт. avaria, ад ар. ’avar = пашкоджанне, шкода)

1) моцнае пашкоджанне якога-н. механізма або машыны ў час работы, руху;

2) перан. няўдача, няшчасны выпадак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

niekorzyść

ж. уст. страта; шкода;

na czyją ~ — на шкоду каму; супраць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drawback

[ˈdrɔbæk]

n.

1) невыго́да, перашко́да, шко́да f.; адмо́ўны бок

2) недахо́п -у m.

3) зваро́тнае мы́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

damage​1 [ˈdæmɪdʒ] n.

1. пашко́джанне, шко́да; стра́та;

do damage to smth. нано́сіць шко́ду чаму́-н.

2. pl. damages law пакрыццё страт; кампенса́цыя

♦

what’s the damage? infml ко́лькі я вам ві́нен?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жал ’крыўда’ (Бяльк.): «жалу б ні було, каб свой коньстравіў авёс, а то чужэй» (Краснап.). Відаць, суадносіцца з жаль (гл.) і іншымі як бяссуфіксны назоўнік. Але не выключана запазычанне літ. žalà ’крыўда, шкода’, магчыма, кантамінацыя з адназначнымі слав. словамі. Супраць гіпотэзы запазычання геаграфія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

detriment

[ˈdetrɪmənt]

n.

пашко́джаньне, пакале́чаньне n.; шко́да f.; стра́та f.

without detriment to — бяз шко́ды, стра́ты для чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

injury

[ˈɪndʒəri]

n., pl. -ries

1) пашко́джаньне n., пакале́чаньне n.

2) шко́да, стра́та f.

3) несправядлі́васьць f., кры́ўда f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Перашкода ’тое, што перагароджвае шлях, затрымлівае рух, перапыняе якое-небудзь дзеянне’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Шат., Касп.), перашкодзіць (Шпіл., ТСБМ), перашкадза́ць (відаць, пад уплывам польск. przeszkadzać ’тс’), перашкажа́ць (Яруш., Нас.), пірашкаджа́ць ’рабіць турботы’ (Варл.), перэшко́дзіць ’прынесці вялікую шкоду’ (Растарг.), пірашкодзіць ’пашкодзіць выканаць нейкую работу’ (Варл.). Да пера- і шкода (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ава́рыя

(іт. avaria, ад ар. ’avar = пашкоджанне, шкода)

1) моцнае пашкоджанне якога-н. механізма, машыны ў час работы, руху;

2) перан. няўдача, правал якой-н. справы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

віктымало́гія

(ад лац. victima = ахвяра + -логія)

галіна крыміналогіі, якая вывучае псіхалагічныя і маральныя асаблівасці асобы — ахвяры злачынства і любыя формы праяўлення грамадскай паталогіі, у выніку якіх прычыняецца шкода асобе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)