Deklamatión

f -, -en

1) дэклама́цыя, выра́знае чыта́нне

2) набо́р напы́шлівых слоў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

харавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да хору. Харавая культура ў рэспубліцы стаіць на вельмі высокім узроўні. «Беларусь». // Які выконваецца хорам, прызначаны для выканання хорам. Харавыя народныя песні.

2. Разм. Групавы, калектыўны. Харавое чытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэклама́цыя

(лац. declamatio)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

deklamacja

ж.

1. дэкламацыя; мастацкае чытанне;

2. перан. марнаслоўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

распе́ў, ‑спеву, м.

Працяжны напеў, мелодыя як характэрная рыса спеву. // Напеўнае вымаўленне (гаворка, чытанне). [Багдановіч] — чытае — глухім, нізкім распевам аб тых, хто ў цяжкі час выракся Айчыны, аб тых, што забылі, як можна пакутаваць за яе. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

R, r [ɑ:] n. 18-я літара англійскага алфавіта

♦

the three Rs (reading, (w)riting, (a)rithmetic) азы́ наву́кі (чытанне, пісьмо, арыфметыка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recitation [ˌresɪˈteɪʃn] n.

1. дэклама́цыя; публі́чнае чыта́нне (вершаў)

2. падрабя́зны раска́з; пералічэ́нне фа́ктаў;

the recitation of one’s woes падрабя́зны раска́з пра свае́ няшча́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

three [θri:] num., n. тры, тро́йка

♦

by/in twos and threes па дво́е і тро́е;

the three Rs infml чыта́нне, пісьмо́, арыфме́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і памета. Трэці [мужчына] доўгі, худы і пануры з зямлістым колерам твару, сядзеў над нейкаю паперкаю, углыбіўшыся ў чытанне, і рабіў сяды-тады ў ёй паметкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета або якой-н. тэмы выкладчыкам вышэйшай навучальнай установы.

Прафесар чытаў лекцыі ў БДУ.

2. Частка вучэбнага прадмета, якая выкладаецца ў вуснай форме.

Курс лекцый па гісторыі Беларусі.

3. Публічнае чытанне на якую-н. тэму.

4. Друкаваны курс публічных чытанняў, а таксама запісы па якім-н. прадмеце выкладання.

Лекцыі па літаратуры.

|| прым. лекцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)