superintendent [ˌs(j)u:pərɪnˈtendənt] n.

1. кіраўні́к, зага́дчык; кантралёр

2. суперінтэнда́нт (старшы паліцэйскі чын у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сто́льнік, ‑а, м.

У Рускай дзяржаве 13–17 стст. — прыдворны чын (пасада) рангам ніжэй баярскага. // Асоба, якая мела гэты чын (першапачаткова — прыдворны, які прыслужваў за княжацкім або царскім сталом).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

егерма́йстар, ‑тра, м.

Чын і пасада начальніка над прыдворнымі егерамі.

[Ням. Jägermeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штаб-афіцэ́р, ‑а, м.

Да рэвалюцыі — у рускай і некаторых іншаземных арміях — старшы афіцэрскі чын (палкоўнік, падпалкоўнік, маёр, капітан 1‑га рангу, капітан 2‑га рангу). // Асоба, якая мела такі чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

есау́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да есаула, належыць яму. Есаульскі чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́льнік, ‑а, м.

Уст. Прыдворны чын у Рускай дзяржаве 15–17 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырымонійма́йстар, ‑а, м.

Вышэйшы прыдворны чын, які назірае за выкананнем. дварцовага цырыманіялу.

[Ням. Zeremoniemeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У царскай арміі: казацкі унтэр-афіцэр.

2. У царскай Расіі: ніжэйшы чын павятовай паліцыі.

|| прым. ура́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сано́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Асоба, якая мае высокі чын, сан.

Царскі с.

|| ж. сано́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сано́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штаб-ро́тмістр, ‑а, м.

Да рэвалюцыі — у рускай і некаторых іншых іншаземных арміях — афіцэрскі чын у кавалерыі і жандармерыі, ніжэйшы раптам за ротмістра, роўны званню штабс-капітана ў пяхоце і іншых войсках. // Асоба, якая мела такі чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)