бу́цы
(англ. boots)
чаравікі з шыпамі на падэшвах для гульні ў футбол.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кама́шы, ‑аў; адз. камаш, ‑а, м.
Разм. уст. Мужчынскія чаравікі, туфлі (першапачаткова чаравікі з гумавымі ўстаўкамі па баках, без шнуроўкі). Хлопец чамусьці прыбраўся як на вечарынку: цёмна-шэрыя каверкотавыя штаны навыпуск.., старанна наглянцаваныя камашы. Хадкевіч. Міхалка падняў нагу і паказаў жоўтыя падношаныя камашы на тоўстай скураной падэшве. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
śniegowce
мн. боцікі; чаравікі (цёплыя)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
шнурава́ць несов., в разн. знач. шнурова́ть;
ш. чараві́кі — шнурова́ть боти́нки;
ш. інвента́рную кні́гу — шнурова́ть инвента́рную кни́гу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Рыму́нкі ’самаробныя чаравікі’ (Сцяшк. Сл.). Гукапераймальнае слова, утворана ад ры́мкаць (гл.), як паку́нкі, справу́нкі (Пра словаўтваральны тып гл. Сцяцко, Афікс. наз., 69, 90).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разле́злы, -ая, -ае (разм.).
1. Які падраўся, пранасіўся, разваліўся (пра адзенне, тканіну і пад.).
Р. мех.
Чаравікі мелі р. выгляд.
2. Вельмі прамоклы, размоклы; раскіслы.
Разлезлая папера.
3. Які страціў фігуру, празмерна растаўсцеўшы; распоўзлы.
Яго постаць здавалася нейкай бясформеннай, разлезлай.
|| наз. разле́зласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вузкано́сы, ‑ая, ‑ае.
1. З вузкім носам. Вузканосае судна.
2. Разм. З вузкім наском, носікам (пра абутак, пасудзіну і пад.). Вузканосыя чаравікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зачэ́рпнуцца, ‑нецца і зачарпну́цца, ‑нецца; зак.
Разм. Набрацца пры чэрпанні (аб чым‑н. вадкім, сыпкім). Зачэрпнулася поўнае вядро вады. Зачарпнулася пяску ў чаравікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расшнурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Развязаць, паслабіць шнуроўку. Расшнураваць чаравікі. □ Падскочыў рыбак, адным рыўком расшнураваў дно [куля] і кінуўся прэч, каб не задавіла. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмо́тка ж., в разн. знач. обмо́тка;
драцяна́я а. — про́волочная обмо́тка;
насі́ў чараві́кі з ~камі — носи́л боти́нки с обмо́тками
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)