тёмный в разн. знач. цёмны;

тёмная ночь цёмная ноч;

тёмные во́лосы цёмныя валасы́;

тёмная вода́ мед. цёмная вада́;

тёмный смысл цёмны сэнс;

тёмное де́ло цёмная спра́ва;

све́тлые и тёмные воспомина́ния све́тлыя і цёмныя ўспамі́ны;

тёмные си́лы цёмныя сі́лы;

темны́м-темно́ цёмна-цёмна, цямню́сенька;

тёмный лес цёмны лес;

темна́ вода́ во о́блацех книжн. цёмная спра́ва, нічо́га не я́сна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

brown bread

1) цёмны хлеб

2) чо́рны хлеб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кату́х м

1. (маленькі хлеў) Stall für Klinvieh;

2. (цёмны малы пакой) lendes Loch, schlchtes Zmmer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шчаву́к, ‑у, м.

Абл. Дзікае шчаўе. Пад самай страхой рос на кучы сухога гною высокі, у пахі, шчавук, цёмны, з жоўтым дробным насеннем на голых дудках. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mud

[mʌd]

n.

гразь f.

clear as mud — незразуме́лы, цёмны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

somber

[ˈsɑ:mbər]

adj.

1) цёмны, змро́чны, пану́ры

2) су́мны, марко́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

загарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Цёмны, смуглы ад загару. У мужчын твары абветраныя, загарэлыя, запыленыя. Галавач. [Хлапчук], відаць, толькі што пакупаўся, бо яго карычневая, загарэлая скура блішчала на сонцы як адпаліраваная. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

око́льный

1. кружны́;

око́льный путь кружны́ шлях;

2. перен. абхо́дны, цёмны;

око́льным путём абхо́дным шля́хам;

3. (окрестный) уст. навако́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

benighted

[bɪˈnaɪtɪd]

adj.

1) цёмны, неадукава́ны

2) захо́плены но́ччу (у даро́зе)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

darkroom

[ˈdɑ:rkru:m]

n.

цёмны пако́й, цямні́ца f. (пако́й для праяўле́ньня сту́жкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)