ropy [ˈrəʊpi] adj. BrE, infml (таксама ropey)

1. дрэ́нны, ке́пскі, благі́

2. няду́жы, хвараві́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самна́мбул, ‑а, м. і самна́мбула, ‑ы, м. і ж.

1. Хваравіты на самнамбулізм; лунацік.

2. Тое, што і празорца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недарэ́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -рэ́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -рэ́к і -аў (разм.).

1. Някемлівы, няўмелы, адсталы чалавек.

2. Тое, што і няўклюда.

3. Слабы, хваравіты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

немагу́шчы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Слабы, хваравіты. [Стары:] — Немагушчы я, таварыш доктар,.. хачу прасіць у вас, каб, значыцца, на лёгкую работу паставілі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

diseased [dɪˈzi:zd] adj. хво́ры; хвараві́ты (таксама перан.);

diseased in body and mind хво́ры це́лам і душо́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

галавакружэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Хваравіты стан, пры якім страчваецца пачуццё раўнавагі і чалавеку здаецца, што ўсе прадметы вакол яго кружацца, хістаюцца.

Г. ад малакроўя.

Г. ад поспехаў (перан.: празмернае захапленне сваімі поспехамі, зазнайства ад поспехаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

малакро́ўе, ‑я, н.

Хваравіты стан, які характарызуецца памяншэннем колькасці крыві або якасным змяненнем яе саставу (памяншэннем колькасці чырвоных крывяных цельцаў і гемаглабіну); анемія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

úngesund

a

1) нездаро́вы, шко́дны

2) хвараві́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

míckrig, míckerig

a хвараві́ты, сла́бы, нямо́глы, кво́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

under the weather

informal

а) нездаро́вы, хвараві́ты

б) нападпі́тку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)