архідэ́я, -і, мн. -і, -дэ́й, ж.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна з пахучымі кветкамі дзівоснай формы і афарбоўкі.

|| прым. архідэ́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бастыён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Крапасное ўмацаванне пяцівугольнай формы.

Бастыёны Брэсцкай крэпасці.

|| прым. бастыённы, -ая, -ае.

Бастыённая сістэма.

Б. вал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фармалі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (разм.).

Фармальныя (у 2 знач.) адносіны да чаго-н., прытрымліванне фармальнасцей, схільнасць да знешняй формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этыке́т, -у, М -ке́це, м.

Устаноўлены парадак паводзін, формы абыходжання ў якім-н. асяродцзі, грамадстве.

Дыпламатычны э.

|| прым. этыке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

derywować

незак. лінгв. утвараць вытворныя формы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

irregularity [ɪˌregjəˈlærəti] n.

1. беспара́дак; бязла́ддзе; незако́ннасць (паводзін)

2. нерэгуля́рнасць (з’яўлення)

3. няро́ўнасць, несіметры́чнасць (формы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

еди́нство в разн. знач. адзі́нства, -ва ср.;

еди́нство фо́рмы и содержа́ния адзі́нства фо́рмы і зме́сту;

еди́нство взгля́дов адзі́нства по́глядаў;

еди́нство рабо́чего кла́сса адзі́нства рабо́чага кла́са;

еди́нство противополо́жностей адзі́нства проціле́гласцей.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дактылало́гія, -і, ж. (спец.).

Своеасаблівая форма маўлення глуханямых: узнаўленне пры дапамозе пальцаў рук арфаграфічнай формы слова; ручная азбука.

|| прым. дактылалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымітыві́зм, -у, м.

1. Спрошчаны падыход да складаных пытанняў (кніжн.).

2. Напрамак у мастацтве, які выкарыстоўвае формы першабытных, ранніх або прымітыўных стыляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ху́стачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

1. гл. хустка.

2. Невялікі кавалачак тканіны квадратнай формы для выцірання носа, твару; насоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)