blonde

[blɑ:nd]

1.

n.

блянды́нка f.

2.

v.t.

фарбава́ць валасы́ на сьве́тлы ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

redden

[ˈredən]

1.

v.t.

фарбава́ць у чырво́ны ко́лер

2.

v.i.

ірдзе́ць, чырване́ць, пунсаве́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

фарбава́цца несов.

1. (покрываться или пропитываться краской) кра́ситься, окра́шиваться;

2. (подкрашивать лицо, волосы) кра́ситься;

3. страд. кра́ситься, окра́шиваться; см. фарбава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

tünchen

vt

1) фарбава́ць, бялі́ць

2) спарт. размяча́ць (поле, пляцоўку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

румя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; незак.

1. каго-што. Фарбаваць румянамі. Р. сабе твар.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрываць румянцам. Мароз румяніць шчокі. Зара румяніць неба.

|| зак. нарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 1 знач.) і зарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 2 знач.).

|| звар. румя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца (да 1 знач.); зак. нарумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

dye

[daɪ]

1.

n.

фа́рба f.; фарбава́льнік -а m. (рэ́чыва)

2.

v.t.

фарбава́ць

3.

v.i.

фарбава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

zabielać

незак.

1. бяліць; фарбаваць белай фарбай;

2. прыпраўляць смятанай; забельваць; закрашваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

czerwono

чырвона; чырвана;

barwić tkaninę na czerwono — фарбаваць тканіну ў чырвоны колер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фарбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрывацца або насычацца фарбай, падвяргацца ўздзеянню фарбы. // Прымаць які‑н. колер, адценне. Сапраўды, трохі прадзімала: праз шчыліны веяў вільготны, дрыготкі павёў. Свет штохвілінна фарбаваўся ў сіняе і чорнае, палосамі. Караткевіч.

2. Разм. Падмалёўваць губы, твар, валасы.

3. Зал. да фарбаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырвані́ць, ‑ваню, ‑воніш, ‑воніць; незак., каго-што.

1. Рабіць чырвоным, барвовым, надаваць чырвоны, барвовы колер каму‑, чаму‑н. Дзесь за клёнам Месяц чырваніў усход. Колас.

2. Фарбаваць у чырвоны колер. Мне ж адно спакою не дае — Дзе, якой зарою чырваніла Яна [каханая] вусны тонкія свае. Броўка.

3. Разм. Пэцкаць у што‑н. чырвонае. Чырваніць рукі фарбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)