soak

[soʊk]

1.

v.i.

1) мо́кнуць, прамака́ць

2) прасяка́ць, прапі́тваць

Water will soak through the earth — Вада́ прасяка́е ў зямлю́

2.

v.t.

1) намо́чваць; мачы́ць (бялі́зну)

2) уця́гваць, уця́гваць, убіра́ць

The sponge soaked up the water — Гу́бка ўвабра́ла ваду́

3) Sl. суро́ва пакара́ць, аддуба́сіць

4) Sl. вымо́тваць, выця́гваць (гро́шы)

3.

n.

1) мачэ́ньне, намо́чваньне n.

2) Sl. п’я́ніца -ы m.& f.

•

- soak up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

смакта́ць, смакчу́, смо́кчаш, смо́кча; смакчы́; незак., што.

1. Губамі і языком уцягваць у рот што-н. вадкае праз вузкую адтуліну ў чым-н.

С. малако.

2. Пра насякомых і некаторых жывёлін: усмоктваць у сябе што-н. вадкае пры дапамозе спецыяльных органаў.

Пчала смокча нектар з кветкі.

Авадні смокчуць кроў каня.

3. Трымаць у роце, размінаючы, размякчаючы губамі, языком і змочваючы слінай.

С. цукар.

4. Трымаючы што-н. у роце, рабіць смактальныя рухі языком і губамі.

С. соску.

С. лапу.

С. люльку (курыць).

5. перан., звычайна безас. Выклікаць тупы боль.

Смокча пад грудзямі.

◊

Смактаць кроў з каго-н. — мучыць, прыгнятаць каго-н., здзекавацца з каго-н.

|| наз. смакта́нне, -я, н.; прым. смакта́льны, -ая, -ае (да 1—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увлека́ть несов.

1. (тащить) цягну́ць, уця́гваць, заця́гваць; (захватывать) захо́пліваць; (уносить) не́сці; (уводить) ве́сці, заво́дзіць; (направлять) накіро́ўваць;

2. перен. (захватывать, восхищать) захапля́ць; (очаровывать) чарава́ць, зачаро́ўваць; (пленять) захапля́ць, прыва́бліваць; см. увле́чь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Смо́ргаць ‘шморгаць’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.), ‘абрываць са сцябла галоўкі ільну’ (Сцяшк.), ‘рваць лён; часаць лён на грэбень; шморгаць носам’ (Жд. 2), ‘часаць лён’ (Шатал., Нар. сл.), ‘часаць лён на грэбень’ (Касп.), ‘церабіць лён’, ‘рваць’, ‘шараваць’, ‘шморгаць (носам)’ (Сл. ПЗБ), смо́ргацца ‘прадзірацца ад носкі, трэння’ (Байк. і Некр.), смарге́ль — аддзеяслоўная часціца (Нас.), смэ́ргацца ‘смаркацца’ (Нар. словатв.). Няма падстаў разглядаць як балтызм, параўн. Лаўчутэ, Балтизмы, 72. Генетычна суадносіцца з укр. шмо́ргати ‘тузаць, торгаць’, рус. сморка́ться ‘ачышчаць нос’, польск. smarkać ‘тс’, чэш. smrkati ‘тс’, балг. смъркам ‘уцягваць паветра’ і інш., роднасным лат. smur̃gât ‘мазаць, пэцкаць’, літ. smùr̃gas ‘смаркачы’ і пад. (Анікін, Опыт, 283). Гл. шморгаць. Сюды ж смаржо́к ‘вузел (на нітцы)’ (Сл. Брэс.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уця́гвацца несов.

1. вдева́ться;

2. (принимать участие в чём-л.) втя́гиваться;

3. (привыкать) втя́гиваться;

4. (у што) пристраща́ться (к чему);

5. (с трудом входить, въезжать) вта́скиваться;

1-5 см. уцягну́цца;

6. страд. втя́гиваться; вта́скиваться; вовлека́ться; вдева́ться; впи́тываться, вса́сываться; см. уця́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привлека́ть несов.

1. прыця́гваць; (к участию в чём-л. — ещё) залуча́ць; (вовлекать) уця́гваць (у што);

привлека́ть внима́ние прыця́гваць ува́гу;

привлека́ть взо́ры прыця́гваць по́зіркі (по́гляды);

привлека́ть к отве́тственности прыця́гваць да адка́знасці;

привлека́ть к суду́ прыця́гваць да суда́;

привлека́ть к рабо́те прыця́гваць (залуча́ць) да рабо́ты, уця́гваць у рабо́ту;

2. (влечь, манить) прыця́гваць, ва́біць, прыва́бліваць;

привлека́ть свои́м тала́нтом прыця́гваць (ва́біць, прыва́бліваць) сваі́м та́лентам;

3. (склонять) схіля́ць;

привлека́ть на свою́ сто́рону схіля́ць на свой бок;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verstrícken

1.

vt (in A) заблы́тваць, уця́гваць (каго-н. у непрыемную справу)

2.

(sich)

(in A) заблы́тацца (у супярэчнасцях і г.д.); ублы́тацца ў што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Nádel

f -, -n

1) іго́лка

die ~ éinfädeln — уця́гваць ні́тку ў іго́лку

wie auf ~n sítzen* — сядзе́ць як на іго́лках

2) шпі́лька

3) бат. шыпу́лька

4) знак, значо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

plunge​2 [plʌndʒ] v.

1. акуна́ць, апуска́ць;

plunge one’s hand into a pocket засу́нуць руку́ ў кішэ́ню

2. зніжа́цца, апуска́цца (пра цану, тэмпературу і да т.п.)

3. ныра́ць, дава́ць нырца́

4. (into) кі́дацца, урыва́цца; ры́нуцца;

He plunged into the room and started shouting. Ён уварваўся ў пакой і пачаў крычаць.

5. (into) уця́гваць; уганя́ць; уво́дзіць;

plunge a co untry into a war уцягну́ць краі́ну ў вайну́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што‑н. у стрававод і страўнік. Глытаць ежу. Глытаць пілюлі. // Уцягваць у сябе паветра, дым, пыл і інш. Глытаць паветра. □ Усё роўна, дзе грудзьмі глытаць Марскі ахрыплы вецер. Танк. // перан. Паглынаць, усмоктваць (пра багну і пад.). Краіна мая, Ты фашыстаў сустрэла Агнём і сякерай, Гранатай і стрэлам, Калола іх хвояй, Глытала дрыгвою. Панчанка.

2. Разм. Есці, піць з прагнасцю, вялікімі глыткамі. Удовін сын з сябрамі шклянкамі п’юць, а Вадапой — цэлымі бочкамі глытае. Якімовіч. // перан. З прагнасцю чытаць; прагна слухаць. Глытаць кнігі. □ Я глытаю кожнае дзедава слова. Бядуля.

•••

Глытаць слёзы — старацца стрымаць слёзы.

Глытаць сліну (слінку) — з зайздрасцю, з прагнасцю глядзець на што‑н. смачнае, прывабнае, але недаступнае.

Глытаць словы — гаварыць неразборліва, невыразна; не дагаворваць слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)