Éigenschaft
f -, -en я́касць, уласці́васць
in der ~ als… — у я́касці каго́-н., чаго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гравіта́цыя
(ад лац. gravitas, -atis = цяжар)
фіз. сусветнае прыцягненне; уласцівасць узаемапрыцяжэння цел.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Мя́ккасць, тураў. мʼякосць ’уласцівасць мяккага’, ’мякаць’, ’вялікая мяккасць’ (ТСБМ, ТС). Укр. мʼякість, рус. мягкость, польск. miękkość, н.-луж. měkosć, в.-луж. mjechkość, чэш. měkkost, славац. mäkkosť, ст.-славен. mehkust, серб.-харв. ме̏кост, балг. мѐкост. Прасл. mękostь. Да мя́ккі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мацу́нак ’уласцівасць моцнага, моц, трываласць’, ’фізічная сіла’, ’тое, чым можна падсілкавацца, пад’есці’ (ТСБМ, Шат., Сл. ПЗБ), ’жалезны прэнт, які злучае ручкі плуга’ (беласт., Смул.). З польск. mocunek ’тс’, якое з moc > моц (гл.) (Шатэрнік, 157; Арашонкава, Бел.-польск. ізал., 10).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
І́снасць ’сутнасць’ (ТСБМ, Бяльк.), ’праўда’ (Інстр. III), істасьць ’сутнасць’ (Касп.), и́стосць ’шчырасць’ (Нас.), параўн. рус. дыял. и́стость ’ісціна; уласцівасць, якасць, стан існага’, и́стоть ’сапраўднасць, сутнасць’. Ст.-бел. истность у першых друкаваных кнігах (Гіст. мовы, 1, 295) з польск. istność ’сутнасць’ ад istny (гл. існы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дастатко́васць ж
1. (забяспечанасць) Wóhlstand m -(e)s, (hinlängliches) Áuskommen n -s;
2. (уласцівасць дастатковага) Stíchhaltigkeit f -, Überzéugungskraft f -;
дастатко́васць до́вадаў Stíchhaltigkeit der Bewéise [Arguménte]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
геліятрапі́зм
(ад гелія- + трапізм)
уласцівасць раслін рэагаваць рухам, паваротам на дзеянне сонечнага святла (гл. таксама фотатрапізм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Сі́кась-на́кась ‘зігзагам’ (калінк., З нар. сл.). Рус. арл. си́кось‑ на́кось ‘крыва (надзець што-небудзь, шыць што-небудзь). Другую частку спалучэнняў Фасмер (3, 23) разглядае як на + касой (але, магчыма, тут было на + косъ, дзе кось ‘уласцівасць касога; адхіл’). Першая частка рыфмоўкі, магчыма, ад ско́са ‘скрыва’, параўн. рус. искось ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аві́днасць
(ад лац. avidus = прагны)
уласцівасць антыгенаў i антыцел, якая вызначае трываласць звязвання камплементарных участкаў іх малекул.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Qualität
f -, -en я́касць, уласці́васць
das Úmschlagen von Quantität in Qualität — перахо́д ко́лькасці ў я́касць
2) я́касць, го́днасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)