І́снасць ’сутнасць’ (ТСБМ, Бяльк.), ’праўда’ (Інстр. III), істасьць ’сутнасць’ (Касп.), и́стосць ’шчырасць’ (Нас.), параўн. рус. дыял. и́стость ’ісціна; уласцівасць, якасць, стан існага’, и́стоть ’сапраўднасць, сутнасць’. Ст.-бел. истность у першых друкаваных кнігах (Гіст. мовы, 1, 295) з польск. istność ’сутнасць’ ад istny (гл. існы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дастатко́васць ж
1. (забяспечанасць) Wóhlstand m -(e)s, (hinlängliches) Áuskommen n -s;
2. (уласцівасць дастатковага) Stíchhaltigkeit f -, Überzéugungskraft f -;
дастатко́васць до́вадаў Stíchhaltigkeit der Bewéise [Arguménte]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Сі́кась-на́кась ‘зігзагам’ (калінк., З нар. сл.). Рус. арл. си́кось‑ на́кось ‘крыва (надзець што-небудзь, шыць што-небудзь). Другую частку спалучэнняў Фасмер (3, 23) разглядае як на + касой (але, магчыма, тут было на + косъ, дзе кось ‘уласцівасць касога; адхіл’). Першая частка рыфмоўкі, магчыма, ад ско́са ‘скрыва’, параўн. рус. искось ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Qualität
f -, -en я́касць, уласці́васць
das Úmschlagen von Quantität in Qualität — перахо́д ко́лькасці ў я́касць
2) я́касць, го́днасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
przymiot, ~u
м.
1. якасць, уласцівасць;
2. годнасць;
pełen ~ów — поўны годнасці;
3. мед. уст. сіфіліс; пранцы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
уніжальнасць, ‑і, ж.
1. Спец. Уласцівасць уніжальнага (у 1 знач.).
2. Уласцівасць уніжальнага (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
character [ˈkærəktə] n.
1. хара́ктар; нату́ра;
a man of character чалаве́к з мо́цным хара́ктарам
2. уласці́васць, асаблі́васць
3. рэпута́цыя
4. персана́ж
5. асо́ба
6. лі́тара; іеро́гліф
7. comput. знак
♦
be in character with smth. адпавяда́ць чаму́-н.;
out of character неадпаве́дна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
цяністасць,
Уласцівасць цяністага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аві́днасць
(ад лац. avidus = прагны)
уласцівасць антыгенаў i антыцел, якая вызначае трываласць звязвання камплементарных участкаў іх малекул.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
скарачальнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць лікаў скарачацца. Скарачальнасць дробаў.
2. Уласцівасць тканак жывога арганізма скарачацца. Скарачальнасць мышачнай тканкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)