Qualität

f -, -en я́касць, уласці́васць

das Úmschlagen von Quantität in Qualität — перахо́д ко́лькасці ў я́касць

2) я́касць, го́днасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

przymiot, ~u

м.

1. якасць, уласцівасць;

2. годнасць;

pełen ~ów — поўны годнасці;

3. мед. уст. сіфіліс; пранцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уніжальнасць, ‑і, ж.

1. Спец. Уласцівасць уніжальнага (у 1 знач.).

2. Уласцівасць уніжальнага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

character [ˈkærəktə] n.

1. хара́ктар; нату́ра;

a man of character чалаве́к з мо́цным хара́ктарам

2. уласці́васць, асаблі́васць

3. рэпута́цыя

4. персана́ж

5. асо́ба

6. лі́тара; іеро́гліф

7. comput. знак

♦

be in character with smth. адпавяда́ць чаму́-н.;

out of character неадпаве́дна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цяністасць,

Уласцівасць цяністага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарачальнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць лікаў скарачацца. Скарачальнасць дробаў.

2. Уласцівасць тканак жывога арганізма скарачацца. Скарачальнасць мышачнай тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абыходлівасць, ж.

Уласцівасць абыходлівага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыса​1 назоўнік | жаночы род

  1. Вузкая паласа, лінія.

    • Правесці рысу.
    • Падвесці рысу пад чым-н. (таксама пераноснае значэнне: падвесці вынік, скончыць з якой-н. справай).

  2. Лінія (існуючая ці ўяўная), якая раздзяляе што-н., рубеж.

    • Р. пад’ёму вады.

  3. Уласцівасць, адметная адзнака, якасць.

    • Рысы характару.
    • Рысы новага чалавека.

  4. множны лік: Тое, што і рысы твару.

    • Дарагія рысы.

Рысы твару — абрысы, аблічча твару.

  • Прыгожыя рысы твару.

У агульных рысах — без падрабязнасцей.

|| памяншальная форма: рыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Рухо́мы ’здольны рухацца; які можна перамяшчаць’ (ТСБМ, Нас.), рухо́мый ’тс’ (Бяльк.), рухо́му ’жвавы, дзелавы’ (ТС), сюды ж рухо́масць ’уласцівасць і стан рухомага’, ’рухомая маёмасць’ (ТСБМ). Польск. ruchomy ’які можа рухацца; перамяшчальны’. Прасл. *ruxomъ — дзеепрыметнік залежнага стану цяперашняга часу ад незахаванага прасл. *rusti ’рыць, капаць, пераварочваць (зямлю)’, ’перамяшчаць’ (гл. рушыць), утвораны як вядомы ад ведаць (Борысь, 526; Фурлан, Бязлай, 3, 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прамалінейнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць прамалінейнага (у 1 знач.); прамізна. Прамалінейнасць вуліц.

2. Уласцівасць прамалінейнага (у 2 знач.). Прамалінейнасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)