1.каго-што. Абстрэльваць з гармат або скідваць з самалёта бомбы на каго-, што-н.
Б. праціўніка.
2.перан., каго (што) чым. Настойліва турбаваць каго-н. лістамі, просьбамі і інш. (разм.).
Б. пісьмамі.
|| наз.бамбардзіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.
|| прым.бамбардзіро́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самаасуджэ́нне, ‑я, н.
Асуджэнне ўласных дзеянняў, учынкаў і пад. [Раіса:] — Мне думалася, што на гэтай рабоце мяне ніхто не будзе турбаваць, нікому я не патрэбна буду. Ды і ні на што я больш не здатна. [Андрэй:] — Гэта што, самаасуджэнне?Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прычыняць боль, ціснуць, націраць.
Каменьчыкі ў чаравіках муляюць ногі.
2.перан., каму-чаму і без дап.Турбаваць, непакоіць, трывожыць.
|| зак.наму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бамбі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., каго-што.
1. Атакаваць з паветра, скідваючы бомбы. Горад бамбілі нямецкія самалёты.Чорны.
2.перан.Разм. Безупынна турбаваць каго‑н. просьбамі, лістамі і інш. Я бамбіў рапартамі начальства, прасіў адправіць мяне на фронт.Дзенісевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трэ́нчыць ‘турбаваць, непакоіць’, трэ́нчыцца ‘турбавацца, непакоіцца’, ‘хацецца’ (Юрч. СНЛ), трэ́нчанне ‘турботы, непакой’ (там жа). Гл. фанетычны варыянт дрэнчыць ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
discompose
[,dɪskəmˈpoʊz]
v.t.
1) непако́іць, турбава́ць, бянтэ́жыць
2) паруша́ць пара́дак, выбіва́ць з каляі́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
disquiet
[dɪsˈkwaɪət]1.
v.t.
непако́іць, турбава́ць; трыво́жыць
2.
n.
неспако́й -ю m., трыво́га f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
leave alone
а) не чапа́ць
б) не турбава́ць, пакі́нуць у спакоі, не перашкаджа́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
назаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каму і без дап.
Часта прыставаць да каго‑н., турбаваць каго‑н., дакучаць каму‑н. Два дні хлопчыкі назалялі бацькам і суседзям сваімі роспытамі пра партызанаў.Паўлаў.Увечары над ракой было ціха, вельмі прыемна, і нават не назалялі камары.Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пераглуздзя́чыванне (піріглузьдзя́чывыньня) ’пустыя размовы’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і ⁺глуздзячыць, якое з глуздзі́ць ’глупствам набіваць галаву, турбаваць пустымі размовамі’, глуздзе́нь ’пустамалот’ (Нас.) < глузд (гл.).