three-dimensional

[,Өri:daɪˈmenʃənəl]

adj.

у трох вымярэ́ньнях, трохвыме́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trinity

гру́па з трох людзе́й, тро́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

хво́я ж. сосна́;

◊ заблудзі́ць у трох хво́ях (со́снах) — заблуди́ться в трёх со́снах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

трохлі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох лістоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохрадко́ўе, ‑я, н.

Страфа з трох радкоў; тэрцэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́йка, -і, ДМ тро́йцы, мн. -і, тро́ек, ж.

1. Лічба

3.

2. Адзнака паспяховасці вучняў, студэнтаў (разм.).

Атрымаць тройку па матэматыцы.

3. Трое коней, запрэжаных поруч у адзін экіпаж.

Катацца на тройцы.

4. Група з трох чалавек або трох аднародных прадметаў.

5. Касцюм, у які ўваходзяць пінжак, штаны або спадніца, камізэлька.

6. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 3 (трамвай, аўтобус і пад.; разм.).

|| прым. тро́ечны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разва́лы, -аў.

1. Рама з трох жэрдак, якая кладзецца на сані для большай умяшчальнасці.

Сані з разваламі.

2. Нізкія і шырокія сані з такой рамай.

Дзед вёз сена на развалах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трызу́бец, -бца, мн. -бцы, -бцаў, м.

Жазло з трыма зубцамі — атрыбут бога мораў у грэчаскай і рымскай міфалогіі, а таксама прылада ў выглядзе трох вострых зубцоў на дрэўку.

Т.

Нептуна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Трамсы́н ’сын трох бацькоў (казачны персанаж)’ (Вяр.). З *тромсы́н < тром [бацькам] сын. Параўн. польск. trzechsyn ’сын трох’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Magus

[ˈmeɪgəs]

n., pl. Magi [ˈmeɪdʒaɪ]

адзі́н з Трох Мудрацо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)