Verbum

ме́нтар, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Настаўнік, выхавацель.

|| прым. ме́нтарскі, -ая, -ае.

М. тон (перан.: павучальны).

з’е́длівы, -ая, -ае.

Злосна-насмешлівы, ядавіты, які імкнецца дапячы.

З. крытык.

З. тон.

|| наз. з’е́длівасць, -і, ж.

прыўзня́ты, -ая, -ае.

1. Бадзёры, ажыўлены.

П. настрой.

2. Высокі, урачысты.

П. тон.

|| наз. прыўзня́тасць, -і, ж.

фамілья́рны, -ая, -ае.

Развязны, занадта бесцырымонны.

Фамільярныя адносіны да каго-н. Ф. тон.

|| наз. фамілья́рнасць, -і, ж.

нізкапакло́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто нізкапаклоннічае; ліслівы, угодлівы чалавек.

|| прым. нізкапакло́нніцкі, -ая, -ае.

Н. тон.

перапраша́льны, -ая, -ае.

Які выяўляе жаданне перапрасіць каго-н. за што-н.

П. тон.

|| наз. перапраша́льнасць, -і, ж.

вымяра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

Вызначацца якой-н. мерай.

Запасы цукру вымяраюцца сотнямі тон.