упа́д, ‑у, М ‑дзе, м.

У выразе: да ўпаду — да знямогі, да поўнай страты сіл. На «пятачку».. танцы да ўпаду — за полькай вальс, за вальсам кадрыля на дванаццаць кален. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабу́кі

(яп. kabuku = адхіляцца)

від класічнага тэатра Японіі, які ўключае музыку, танцы, драму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кардэбале́т

(ад фр. corps de ballet)

калектыў артыстаў балета, які выконвае групавыя танцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schwof

m -s, -e разм.

1) хвост

2) та́нцы, ско́кі (у парку, на плошчы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кружы́ць, кружу́, кру́жыш, кру́жыць; кру́жаны; незак.

1. каго-што. Застаўляць рухацца па крузе.

К. у танцы каго-н.

2. Тое, што і кружыцца (у 2 знач.).

Бусел кружыў над старой ліпай.

3. Блукаць, хадзіць, збіўшыся з дарогі.

Тры гадзіны кружыла па сасонніку.

4. Тое, што і кружыцца (у 3 знач.).

На вуліцы кружыла мяцеліца.

|| наз. кружэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cut in

а) умяша́цца ў гу́тарку; перапыні́ць

б) адбі́ць партнэ́ра ў та́нцы

в) урэ́зацца (а́ўтам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

па

(фр. pas = літар. крок)

1) танцавальны крок у класічным танцы;

2) усякі танцавальны рух.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tany

мн. уст. скокі, танцы;

pójść w tany — пусціцца (пайсці) ў скокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

завіху́рыць, ‑рыць; зак.

Разм. Тое, што і завіхрыць ​1. Зусім нечакана сыпануў снег, дробны, калючы, і яго закруціла, завіхурыла і пазнала ветрам. Сачанка. Зазвінелі ў сельскім клубе песні, завіхурылі на сцэне беларускія танцы. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тан ’танцы, скокі’ (Сцяшк.), ’танец’ (Ласт.). З польск. tan ’танец’, другаснага ўтварэння ад ст.-польск. taniec (гл. та́нец), паводле народнай этымалогіі ўспрынятага як суфіксальнае ўтварэнне з суф. ‑ec (Брукнер, 565; Длугаш-Курчабова, 495). Параўн. танок, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)