Се́кці ‘рубаць (дровы)’ (ЛА, 1). Гл. сячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сячы́ся несов.

1. (сражаться в бою) се́чься;

2. (о волосах) се́чься;

3. страд. руби́ться, се́чься; см. сячы́ 1-4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chop​2 [tʃɒp] v.

1. сячы́;

chop wood кало́ць дро́вы

2. крышы́ць; кро́іць, нараза́ць, нарэ́зваць; шаткава́ць

chop down [ˌtʃɒpˈdaʊn] phr. v. ссяка́ць (дрэва, куст і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Са́канка ’мука грубага памолу’ (Сцяшк. Сл.). З *секанка < сячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падсячы́ і падсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Надсячы знізу.

П. дрэва.

2. што і чаго. Насячы дадаткова, яшчэ трохі.

П. дроў.

3. што. Тузануць за вуду ў той момант, калі рыба бярэцца на кручок.

|| незак. падсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падсяка́нне, -я, н. і падсе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chop

I [tʃɑ:p]

1.

v. (-pp-)

1) сячы́

to chop wood — сячы́ дро́вы

2) рапто́ўна перапыня́ць

2.

n.

1) сячэ́ньне n.

2) біто́к -ка́ m., адбіўна́я катле́та

•

- chop off

- chop through

- chop up

II [tʃɑ:p]

n.

скі́віца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hólzen

vt

1) сячы́ лес, нарыхто́ўваць дро́вы

2) спарт., разм. гру́ба гуля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прысе́к ’ніжняя частка калоднага вулея’ (ТС). Нулявы дэрыват ад прысяка́ць. Гл. сячы́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сякі́ла ’сякач для крэсіва’ (паўн.-віц., Нар. лекс.). Дэрыват ад сек‑, параўн. рэдкае каранёвае се́каць ’сячы? (ПСл), гл. сячы, секці з інструментальным суф. ‑іла, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 42. Таго ж паходжання сяка́ла (сіка́ла) ’тс’, магчыма, пад уплывам краса́ла ’тс’ (гл.) або дзеяслова высяка́ць (агонь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засячы́¹ і засе́кчы¹, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; засе́к, -кла; -сячы́; засе́чаны; зак., што.

1. Зрабіць сякерай выемку ў чым-н., на чым-н.

З. дрэва.

2. Пра каня: на хаду параніць адной нагой другую.

Конь засек нагу.

3. Адзначыць момант чаго-н., а таксама вызначыць пункт, месцазнаходжанне чаго-н.

З. час вылету.

З. курс карабля.

|| незак. засяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)