фарма́нт

(лац. formans, -ntis = які ўтварае, фарміруе)

лінгв. 1) тое, што і афікс;

2) частка слова (прыстаўка, суфікс, інфікс), якая служыць для словаўтварэння і словазмянення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нцыя

(ад лац. fluor = цячэнне + -escentia = суфікс, які абазначае слабае дзеянне)

свячэнне некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне; адна з разнавіднасцей люмінесцэнцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прадукты́ўны

(лац. productivus)

1) плённы, здольны ствараць нешта каштоўнае (напр. п-ая праца);

2) які разводзіцца для атрымання прадуктаў (напр. п-ая жывёлагадоўля);

2) лінгв. здольны ўтвараць новыя словы або формы (напр. п. суфікс).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Паці́хай ’ціха’ (слуц., Сл. ПЗБ). Да па‑ і ціха (гл.). Канчатак (суфікс) -w, відаць, пад уплывам прыслоўя употай. Не выключае, што гэта суфікс параўнальнай ступені прыслоўя (як пярвей/ няйначай, раней, лепей).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

=bar

суфікс прыметнікаў, указвае на:

1) наяўнасць чаго-н.: frúchtbar урадлі́вы

2) прыдатнасць, магчымасць выкарыстання з пэўнай мэтай: éssbar ядо́мы i г.д.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Карто́пчына ’бульбіна’ (Жыв. сл.). Суфікс ‑ina ў функцыі Nomina singulativa.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Sálzstreuer

m -s, -

1) сальні́ца

2) раскіда́льнік со́лі (машына) =sam суфікс прыметнікаў, указвае на характэрную якасць, схільнасць, здольнасць да чаго-н.: árbeitsam працаві́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

-ба суфікс, вядомы ва ўсіх слав. мовах. Праслав. ‑ьba (суфікс, які ўтвараў nomina actionis ад дзеясловаў на ‑iti‑, ‑ěti): параўн. бел. варажба, ганьба, служба, хадзьба і г. д. Гл. Мейе, Études, II, 271–275; Остэн–Закен, IF, 26, 307–324; Вондрак, Vergl. Gr., І, 604–605; Атрэмбскі, LP, 3, 170–173. Пытанне аб паходжанні ‑ьba (іменны ці дзеяслоўны суфікс) спрэчнае. Пра ‑ба ў бел. мове падрабязна гл. Вярхоў, Бел. лінгв. зб., 164–173.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Нічаго́та (нічогуотэ) ’нікчэмнасць’ (беласт., Сл. ПЗБ). Ад нічогі ’дрэнны, нікчэмны’, суфікс ‑ота.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Млодачка ’маладзіца’ (Касп.) — кантамінаванае бел.-польск. утварэнне (польск. młoda і бел. суфікс ‑ачка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)