Патка́ць ’сустрэць’ (Яруш., Нас.), патка́нне ’сустрэча’ (Нас.). Польск. potkać (się), spotkanie, чэш. ‑tkati (potkati, setkati se) ’тс’, ст.-чэш. potka ’сустрэча’. Да прасл. *tъk‑ (< і. -е. *tukh‑): чэш. se‑tkati se ’сустрэць’ (< sъ‑tъk‑) — ст.-грэч. συν‑τυγχάνω ’сустракаю’, у якім само τυγχάνω азначае ’выпадкова сустрэцца’ (Брукнер, 571; Махэк₂, 644).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Begrüßung

f -, -en прывіта́нне, сустрэ́ча, пакло́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рандэву́, нескл., н.

1. Разм. уст. Раней дамоўленае спатканне (пераважна любоўнае).

2. Спец. Дамоўленая сустрэча асобных караблёў або злучэнняў караблёў, а таксама месца такой сустрэчы.

[Фр. render-vous — з’явіцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́баршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто ўдзельнічае ў выбарах або мае на гэта права.

Сустрэча дэпутата з выбаршчыкамі.

2. Пры двухступенных або многаступенных выбарах — асоба, упаўнаважаная для ўдзелу ў выбарах.

|| ж. вы́баршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. вы́баршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыве́тлівы, прыве́тны разм. fréundlich, léutselig; entgégenkommend;

прыве́тлівая сустрэ́ча ein fréundlicher Empfáng

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

злёт м. Tréffen n -s, Zusámmentreffen n; Zusámmenkunft f -, -künfte (сустрэча)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пампе́зны

(фр. pompeux, pompeuse)

разлічаны на знешні эфект, пышны, урачысты (напр. п-ая сустрэча).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нежада́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і непажаданы. Выразу.. твару Сяргей не мог заўважыць, аднак па тону Післяковых слоў здагадаўся, што гэтая сустрэча для яго нежаданая. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gípfeltreffen

n -s, - сустрэ́ча на вышэ́йшым узро́ўні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стры́маны, -ая, -ае.

1. Які ўмее валодаць сабой, умее стрымацца, не рэзкі, спакойны.

С. характар.

С. чалавек.

Стрыманыя рухі.

2. Пазбаўлены сардэчнасці, гасціннасці.

Стрыманая сустрэча.

С. прыём.

3. Які не праяўляецца, не выяўляецца ў поўнай меры ці сіле.

С. голас.

|| наз. стры́манасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)