Díenstordnung

f -, -en стату́т слу́жбы, службо́вы распара́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Félddienstordnung

f -, -en вайск. стату́т паляво́й слу́жбы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Partéistatut

n -(e)s, -e парты́йны стату́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кааператы́ў, ‑тыва, м.

1. Тое, што і кааперацыя (у 2 знач.). Вытворчы кааператыў. Жыллёвы кааператыў. □ Гандлёвае таварыства, ці, як у статут было ўпісана, «кааператыў», шырылася вельмі ўдала. Чорны.

2. Кааператыўны магазін. [Пятрок] пачаў у кішэні сваёй зрэбнай сарочкі шукаць пачак учора купленай у кааператыве махоркі... Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

regulamin, ~u

м.

1. вайск. статут;

2. правіла, палажэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schúlordnung

f -

1) шко́льная дысцыплі́на

2) -, -en шко́льны стату́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Díenstvorschrift

f -, -en вайско́вы стату́т, службо́вы зага́д, службо́вая інстру́кцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

во́інскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ваеннай справы. Воінскі статут. Воінскі эшалон. Воінская часць. // Звязаны з ваеннай службай. Воінская павіннасць. □ Усеагульны воінскі абавязак з’яўляецца законам. Канстытуцыя БССР. // Уласцівы ваеннаслужачаму. Сям-там завіхаліся ў натоўпе камандзіры, намагаючыся прывесці гэтых людзей у больш-менш воінскі выгляд. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bylaw

[ˈbaɪlɔ]

n.

1) стату́т арганіза́цыі

2) пабо́чны, другара́дны зако́н або́ пра́віла

3) Brit. зако́н, уве́дзены мясцо́вымі ўла́дамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zakonny

zakonn|y

ордэнскі; манаскі, манастырскі;

reguła ~a — манастырскі статут

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)