blind​2 [blaɪnd] adj.

1. сляпы́;

go blind асле́пнуць

2. той, хто не ба́чыць, не звярта́е ўва́гі, не заўважа́е;

be blind to smb.’s faults не заўважа́ць чыі́х-н. хі́баў;

be blind to the future не заду́мвацца аб бу́дучым

3. засле́плены; бязду́мны, безразва́жны;

blind faith сляпа́я ве́ра

4. ледзь ба́чны, схава́ны; непрыкме́тны;

a blind road ледзь прыкме́тная даро́га;

a blind stitch патайно́е шво

♦

as blind as a bat ≅ сляпы́ як крот;

turn a blind eye to smth. не звярта́ць на што-н. ува́гі;

the blind leading the blind сляпы́ вядзе́ сляпо́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

криво́й

1. крывы́;

2. (одноглазый) слепаво́кі; сляпы́ на адно́ во́ка, аднаво́кі;

◊

криво́е зе́ркало крыво́е люстэ́рка;

крива́я улы́бка крыва́я ўсме́шка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ociemniały

сляпы; невідушчы;

zakład głuchoniemych i ~ch — школа глуханямых і сляпых

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нараджэ́нне ср., в разн. знач. рожде́ние;

год і ме́сца ~ння — год и ме́сто рожде́ния;

сляпы́ ад ~ння — слепо́й от рожде́ния;

дзень ~ння — день рожде́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Blínde

sub m, f -n, -n сляпы́, -па́я

ins ~ hinéin — усляпу́ю

im ~n táppen — хадзі́ць во́бмацкам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Invenit interdum caeca columba pisum

І сляпы голуб іншы раз знаходзіць гарох.

И слепой голубь иногда находит горох.

Гл.: Asinus in...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

нараджэ́нне н. Geburt f -;

год нараджэ́ння Gebúrtsjahr n -s;

сляпы́ ад нараджэ́ння blind gebóren; von Gebúrt an blind;

дзень нараджэ́ння Gebúrtstag m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каніфо́ль, ‑і, ж.

Цвёрдае шклопадобнае рэчыва, якое атрымліваецца пры перагонцы смалы хваёвых дрэў і выкарыстоўваецца ў якасці клеявога і ізаляцыйнага матэрыялу ў прамысловасць, а таксама для націрання смыкоў струнных інструментаў. Сляпы музыка асцярожна дастаў з чахла сваю скрыпку, пакратаў струны пальцамі, правёў некалькі разоў смыком па каніфолі, прымайстраваўся на купіне і зайграў. Гурскі.

[Ад лац. Coloponia resina — калафанійская смала (Калафон — горад у Малой Азіі).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемерало́пія

(ад гр. hemera = дзень + alaos = сляпы + ops, opos = зрок)

разлад зроку, які характарызуецца зніжэннем светлавой адчувальнасці; назіраецца пры некаторых захворваннях вачэй, недахопе вітаміну А ў арганізме; курыная слепата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тыфлатэ́хніка

(ад гр. typhlos = сляпы + тэхніка)

1) раздзел тыфлапедагогікі, які распрацоўвае тэхнічныя сродкі для пераадолення слепаты і разладу зроку;

2) сукупнасць тэхнічных сродкаў, прызначаных для карэкцыі або кампенсацыі дэфектаў зроку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)