Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ГУБЕРНА́ТАР
(ад лац. gubernator правіцель),
1) у некаторых сучасных дзяржавах вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі. Напр., у ЗША губернатар — кіраўнік выканаўчай улады штата, у Вялікабрытаніі губернатар — службовая асоба, якая ўзначальвае кіраванне калоніяй, у Рас. Федэрацыі губернатар — пасада кіраўнікоў некат. абл. адміністрацый.
2) У Рас. імперыі вышэйшая службовая асоба (начальнік) губерні. Пасада ўведзена ў 1708, на Беларусі ў 1772. Прызначаўся царом па прадстаўленні міністра ўнутр. спраў з вышэйшых колаў дваранства. Пасада скасавана пасля Лют. рэв. 1917.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
агля́дчык, ‑а, м.
Службовая асоба, якая робіць агляд чаго‑н. з мэтай праверкі. Аглядчык вагонаў. Аглядчык засцерагальных лямпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэвізо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1.Службовая асоба, упаўнаважаная рабіць рэвізію (у 1 знач.).
2. У асобных галінах чыгуначнай службы: тое, што і кантралёр. Р. руху. Дарожны р.
|| прым.рэвізо́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
officeholder
[ˈɑ:fəs,hoʊldər]
n.
службо́вец -ўца m.; службо́вая асо́ба (на ўра́давай паса́дзе)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цалава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).
1. У Расіі 15—18 стст.: службовая асоба, абавязкамі якой былі збор падаткаў і выкананне некаторых судовых і паліцэйскіх функцый.
2. Прадавец віна ў шынку ці карчме.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Службо́вік ‘кілішак’, службо́вая чарка ‘чарка ёмістасцю 100 грам’ (Скарбы). Да службовы (гл. служба), відаць, пераўтварэнне старога казённы, г. зн. ‘мера, зацверджаная дзяржавай (казной)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
counterpart[ˈkaʊntəpɑ:t]n.
1. кале́га, службо́вая асо́ба, яка́я займа́е аналагі́чную паса́ду (у іншай установе, у іншай краіне)
2. ко́пія, дубліка́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
holdover[ˈhəʊldˌəʊvə]n.AmEслужбо́вая асо́ба, пераабра́ная на другі́ тэ́рмін; акцёр, ігро́к, які́ застаўся на другі́ тэ́рмін пасля́ заканчэ́ння кантра́кта
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пры́стаў, -тава, мн. -тавы, -таваў, м. (гіст.).
1. Паліцэйская пасада невялікага адміністрацыйнага раёна.
Участковы п.
Станавы п.
2. У Расійскай дзяржаве да 1917 г.: службовая асоба, прыстаўленая да каго-, чаго-н. для нагляду.
○
Судовы прыстаў — судовы выканаўца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)