перемо́лвиться перакі́нуцца сло́вам; перамо́віцца, пагавары́ць, перагавары́ць;

перемо́лвиться не́сколькими слова́ми с сосе́дом перакі́нуцца не́калькімі сло́вамі з сусе́дам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіно́нім, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова (або выраз), якое гучаннем і напісаннем адрозніваюцца ад іншага, але супадае або блізкае па знач. з іншым словам (выразам), напр., «смелы» і «адважны»; «апусціць галаву» і «панурыць галаву».

|| прым. сінанімі́чны, -ая, -ае.

С. рад назоўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; зак.

1. Агаварыцца, сказаць не тое, што трэба.

2. Нечакана прыгадаць што-н.; між іншым сказаць тое, пра што не варта было ўпамінаць.

◊

Не абмовіцца (ні адным) словам (разм.) — нічога не сказаць, змоўчаць.

|| незак. абмаўля́цца, -ля́юся, -ля́ешся, -ля́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сейсма...,

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае словам «сейсмічны», «сейсмічна», напрыклад: сейсмаграфія, сейсмалагічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дако́рны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дакорлівы. Словам дакорным маці Боль несціханы варушыць. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак.

1. каго. Наззываць, запрасіць у вялікай колькасці.

Н. гасцей на вяселле.

2. перан., што і чаго. Выклікаць якім-н. учынкам, словам і пад. што-н. непрыемнае, непажаданае; напрарочыць.

Н. бяду ў хату.

|| незак. накліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

in súmma

1) у цэ́лым, усё (ра́зам)

2) адны́м сло́вам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

экстра-

(лац. extra = звыш, паза)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «звыш», «па-за», «дадаткова».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амо́нім, ‑а, м.

Слова, якое гучыць аднолькава з іншым словам, але адрозніваецца ад апошняга значэннем.

[Грэч. homos — аднолькавы і onyma — імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бетона...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «бетон», «бетонны», напрыклад: бетонаўкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)