Ке́ўляць ’ледзь жыць, ледзь дыхаць, вельмі нядужаць’ (Янк. I, Мат. Гом.), ’есці без апетыту’ (З нар. сл.). Гл. кеўлець. Лаўчутэ (Балтизмы, 113) разглядае слова як балтызм. Пры гэтым яна спасылаецца на такія літоўскія прыклады, як kiáulioti ’гадзіць, паскудзіць, швэндацца’, kiáuliotis ’свінячыць, бадзяцца’, якія паходзяць ад kiãule ’свіння’. Трэба адзначыць, што прыведзеныя прыклады семантычна не адпавядаюць беларускім словам, для якіх дамінантным значэннем было б ’нядужаць, слабець’. Можна, аднак, маючы на ўвазе ў аналагічных выпадках невядомую ўсходнебалтыйскую крыніцу, дапусціць наступныя семантычныя пераходы: ’швэндацца, бадзяцца’ > ’марудна рухацца’ > ’слабець, нядужаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

weaken [ˈwi:kən] v.

1. слабе́ць; аслабля́ць; зніжа́ць эфекты́ўнасць;

weaken wine with water разбаўля́ць віно́ вадо́ю

2. вага́цца; паддава́цца, здава́цца (пад уплывам, націскам і да т.п.)

3. зніжа́цца (пра цэны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вільжэ́ць 1 ’рабіцца вільготным’ (Нас.). Утворана ад (незафіксаванага) прыметніка *вільгі, які ўзыходзіць да ст.-польск. wilgi ’сыры, мокры, вільготны’ < польск. wilż ’вільгаць’.

Вільжэ́ць 2 ’слабець (аб марозе)’ (Нас.) з’яўляецца пераносным або ўтвораным ад ві́льгаць ’адліга’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

помрача́ться ист.

1. зацямня́цца, захму́рвацца;

2. (о зрении) цьмяне́ць, слабе́ць; тра́ціцца;

3. перен. засмуча́цца; азмро́чвацца;

4. страд. зацямня́цца, захму́рвацца, азмро́чвацца; см. помрача́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

opadać

opada|ć

незак. ападаць, спадаць;

~ć z sił — слабець;

ręce ~ją — рукі апускаюцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mięknąć

незак.

1. мякчэць; мякнуць, размякаць;

2. слабець; лагоднець; сціхаць;

3. перан. мякчэць; саступаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

languish

[ˈlæŋgwɪʃ]

v.i.

1) слабе́ць, млець; вя́нуць

2) со́хнуць, чэ́знуць; марне́ць

3) тужы́ць

She languished for home — Яна́ тужы́ла па до́ме

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

droop

[dru:p]

1.

v.i.

1) зьвіса́ць, вісе́ць, апуска́цца

2) вя́нуць (пра расьлі́ну)

3) слабе́ць, зьнемага́ць

2.

v.t.

апушча́ць, апуска́ць, зьве́шваць; спуска́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

напру́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Зрабіць пругкім. Напружыць мускулы. □ Ціма напружыў цела, узмахнуў некалькі разоў рукамі, заграбаючы пад сябе ваду, і зноў пачаў апускацца, слабець. Пальчэўскі.

2. перан. Узмацніць, павысіць ступень праяўлення чаго‑н. (пра памяць, зрок, слых і г. д.). Мазанік напружыла ўсю сваю волю, усю вытрымку і ветліва ўсміхнулася салдату. Пятніцкі. Канстанцін Сяргеевіч напружыў зрок і пазнаў высокую постаць Жэні Коржаня і крыху ніжэйшую Цімы Дакутовіча. Трэцяга ён не ведаў. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. тлух, ‑ла; незак.

1. Траціць здольнасць чуць, станавіцца глухім. Глухнуць ад выбухаў.

2. Заціхаць, станавіцца нячутным (пра гукі). Гулкі стрэл коціцца па Прыпяці і глухне ў прыбярэжных травах і чаротах. Колас. // Пераставаць дзейнічаць, працаваць (пра механізмы). Матор глухне.

3. Зарастаць, дзічэць. Пасевы глухнуць ад пустазелля.

4. перан. Паступова слабець або знікаць. З цягам часу пачуцці глухнуць. // Прыціхаць, канчацца. Бой глухне. □ За тыдзень добрае пагоды Праходзіць, глухне касавіца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)