Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
crate
[kreɪt]1.
n.
вялі́кая скры́ня -ра́ма, кош каша́m. (для пераво́зу)
2.
v.t.
упако́ўваць у скры́ні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ко́рабм.
1. (gróßer) Korb m -(e)s, Körbe; (gróße) Scháchtel f -, -n (скрыня);
2.прысл.разм.:
ко́рабамábstehend; steif stéhend (пра вопратку)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
труна́
(польск. truna, ад с.-в.-ням. truhe)
1) спецыяльная скрыня, у якой хаваюць нябожчыка;
2) перан. пагібель, канец; легчы ў труну — памерці;
т. чакае — пара паміраць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Кабза́ ’кашалёк, торбачка для грошай’ (Др.-Падб.; глус., КЭС). Укр.кабза ’тс’. Даль таксама з пам. «зап.» прыводзіць формы кабза, кобза, гамза ’тс’. Запазычана з польск.kabza, дзе значэнне ’кашалёк’ адносна новае, гл. Слаўскі, 2, 11. Польск.kabza заходзіць да лак. capsa ’сховішча, скрыня’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысто́лак ’скрыня ў стале, шуфляда’ (ТС; ашм., Стан.), ’лаўка пры стале, зэдлік’ (Бяльк.), прысто́лік, прысті́лок, прысто́льнік, прыстэ́льнік ’шуфляда ў стале’ (Нар. лекс., Шатал., Сл. Брэс., Жыв. НС), прысту́лок ’шуфляда (у стале, шафе і інш.)’ (стол., Нар. лекс.). Утворана прэфіксальна-суфіксальным спосабам ад стол (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
repository
[rɪˈpɑ:zətɔri]
n. -ries
1) ме́сца, скры́ня для трыма́ньня рэ́чаў; склад -у m
2) асо́ба, яко́й даве́раная яка́я-н. рэч або́ таямні́ца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bin
[bɪn]1.
n.
1) скры́няf., засе́к -у m. (для збо́жжа, ву́гальля)
2) Brit. скры́нка для сьме́цьця
2.
v.t.
скіда́ць у скры́ні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Су́днік ’шафа для посуду’ (ТСБМ, Касп., Бяльк., Ян., Мат. Гом.), ’скрыня для захоўвання прадуктаў’ (Нас., Малчанава, Мат. культ., Шн., Мат. Маг.), ’кубел’ (Сл. ПЗБ), ’драўляная пасуда для сала’ (Сцяшк.), ’бочка з накрыўкай для засольвання сала’ (навагр., З нар. сл.), ’паліца’ (Сл. ПЗБ, Шатал.), ’прыстасаванне для сушкі лыжак’ (Сл. ПЗБ). Да судны < суды, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бу́нкер
(ням. Bunker, ад англ. bunker)
1) спецыяльна абсталяваная скрыня для часовага трымання сыпкіх рэчываў, матэрыялаў (напр. б. камбайна);
2) жалезабетоннае падземнае сховішча, умацаванне;
3) памяшканне на судне, дзе захоўваецца цвёрдае паліва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)