Ва́рхал ’скандал, шум’ (Касп., Нас.). Ст.-бел. вархол ’бунт, склока’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Рус. (смал.) ва́рхал ’тс’. Запазычанне з польск. warchol ’тс’ (Булыка, Запазыч., 57). Аб магчымым паходжанні польск. слова гл. Брукнер, 601–602.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hush​2 [hʌʃ] v. супако́йваць; супако́йвацца; суніма́ць; суніма́цца;

hush a child уціхамі́рыць дзіця́

hush up [ˌhʌʃˈʌp]phr. v. заміна́ць; замо́ўчваць, уто́йваць (скандал, інфармацыю і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Radáu

m -s ля́мант, го́ман, крык, сканда́л;

~ máchen гамані́ць, крыча́ць, сканда́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Exzéss

m -es, -e

1) эксцэ́с, сканда́л

2) тэх. лі́шак, збы́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hałaburda

ж.

1. скандаліст; крыкун; гарлапан;

2. скандал; бойка, сутычка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brewerie

мн. скандал; шум; дэбош;

urządzać brewerie — скандаліць; шумець; дэбашырыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пагразі́цца, ‑гражуся, ‑грозішся, ‑грозіцца; зак.

Разм.

1. Выказаць пагрозу. — Пайду да дырэктара і ўзніму скандал, — пагразіўся Цімка. Карпаў.

2. Тое, што і пагразіць (у 1 знач.). Тыя [Патупчыкі] бачаць, што ў іх непярэліўкі, паагрызаліся, пагразіліся кулакамі, ускочылі па адным у вазок і пусціліся на вёску, па сваіх дамах. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буза́ ​1, ‑ы, ж.

1. Рэшткі вадкасці, падонкі. На дне бочкі адна буза асталася.

2. Лёгкае хмельнае пітво з проса, грэчкі, ячменю, пашыранае галоўным чынам у Крыму і на Каўказе.

3. Адклады на дне вадаёмаў (рэк, сажалак, азёр), якія складаюцца з найдрабнейшых частак мінеральных і арганічных рэчываў.

буза́ ​2, ‑ы, ж.

Разм. Скандал, шум.

[Перс. buzä.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пе́кліцца ’мітусіцца’ (смарг., Сл. ПЗБ), ’мучыцца’ (Сцяшк. Сл.), пе́кліць ’мучыць, здзеквацца’ (Сцяшк. Сл.). Да пе́кла (гл.), параўн. аналагічныя ўтварэнні: польск. pieklić się ’рабіць пекла, злавацца, рабіць скандал’, чэш. peklit se ’пакутаваць, мучыцца; злавацца, крыўдзіцца’, славен. peklẹ́ti, peklíti, peklenẹ́ti ’клапаціцца, трывожыцца; засмучаць’, peklim se ’шалею, напаўняюся лютасцю’, серб.-харв. па̀клити ’намазваць смалою’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

учыні́ць, учыня́ць разм. tun* vt, vollführen vt, begéhen* vt;

учыні́ць сканда́л éinen Skándal máchen, Krach máchen;

учыні́ць распра́ву ein Stráfgericht ábhalten*;

учыні́ць до́пыт ein Verhör dúrchführen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)