schwófen

vi разм. скака́ць, танцава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

танцева́ть несов. танцава́ць; (плясать) скака́ць;

◊

танцева́ть от пе́чки танцава́ць ад пе́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cavort

[kəˈvɔrt]

v.i.

бе́гаць, гарцава́ць (пра ко́ней, дзяце́й), скака́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.

Разм.

1. Захапіўшыся скокамі, пачаць многа скакаць.

2. Скачучы, набраць большую скорасць (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́зіць, ‑рэжу, ‑рэзіш, ‑рэзіць; незак.

Тое, што і гарэзаваць. Будуць дзеткі загараць, і гарэзіць, і смяяцца, і скакаць, і забаўляцца. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парашу́т м. парашю́т;

скака́ць з ~там — пры́гать с парашю́том;

скі́нуць на ~шу́це — сбро́сить на парашю́те

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

umhérspringen

* vi (s) скака́ць, гуля́ць, дурэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падска́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да падскочыць.

2. Незак. да падскакаць.

3. Разм. Прытанцоўваць, скакаць. Падскакваючы ад радасці,.. [хлопцы] накіраваліся дамоў. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляту́н, летуна́, мн. летуны́, летуно́ў, м. (разм.).

1. Той, хто лятае.

2. Той, хто здольны хутка перамяшчацца, імчацца, скакаць.

Не конь, а л.

3. перан. Той, хто часта мяняе месца працы ў сувязі з асабістай выгадай.

|| ж. ляту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скака́цца, скачацца; зак.

Пра жаданне або магчымасць скакаць (у 6 знач.). Лёгка скачацца ўсім. А чаму пяецца? — А таму, што маладым Весела жывецца. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)