◎ Ку́рся ’кормная свіння’ (Сцяшк. Сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свіна...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню: а) слову «свіння», напрыклад: свінаматка, свінагадоўля, свінапас; б) слову «свінагадоўчы», напрыклад: свінаферма, свінасаўгас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыць, ры́ю, ры́еш, ры́е; ры́ты; незак., што.

1. Капаць, раскопваць рыхлае, сыпкае (лычом, рылам); капаючы, даставаць з зямлі, вырываць.

Свіння рые пожню.

Дзік рые бульбу.

2. Вымаючы зямлю, рабіць паглыбленне (пра жывёл).

Барсук рые нару.

|| зак. вы́рыць, -рыю, -рыеш, -рые; -рыты.

В. нару.

|| наз. рыццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

prosiak

м.

1. парася;

2. перан. свінтус; свіння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Sau

f -, Säue i -en

1) свіння́ (самка)

2) разм. неаха́йны, -ная, свіння́

◊ Pérlen vor die Säue wérfen* — сы́паць бі́сер [пе́рлы] пе́рад сві́ннямі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разры́ць, ‑рыю, ‑рыеш, ‑рыю; зак., што.

Рыючы, раскідаць, развярнуць. Свіння разрыла двор. □ Дзік разрыў бурты бульбяныя. Караткевіч. // Разграбаючы (зямлю, снег і пад.), зрабіць паглыбленне. Разрыць яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pork [pɔ:k] n.

1. свіні́на;

a pork chop свіна́я адбіўна́я;

a pork pie BrE піро́г са свіні́най

2. грубія́н; свіння́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

свінту́х, ‑а, м.

Разм. (звычайна з дружалюбна-дакорлівым адценнем). Тое, што і свіння (у 2, 3 знач.). А гэты свінтух Чарлі пад самым носам не бачыць нічога. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́шняе сущ. ли́шнее;

◊ хапі́ць ~няга — хлебну́ть ли́шнего;

~няга і свіння́ не есць — погов. ли́шнего и свинья́ не ест

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вішча́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; незак.

Віскліва крычаць. Свіння цягнула па зямлі азадак і вішчала на ўсю вёску. Лупсякоў. // Утвараць віск. Стукаюць камякі снегу аб перадок, вішчаць і спяваюць палазы. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)