aelowiec

м. гіст. салдат Арміі Людовай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

легіяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Воін, салдат легіёна (у 1 і 2 знач.).

2. Спартсмен, які выступае ў замежных клубах (камандах) па кантракце.

Італьянскі л.

|| прым. легіяне́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мушкецёр, ‑а, м.

Салдат, узброены мушкетам.

[Фр. mousquetaire ад mousquet — мушкет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэрмо́мант ‘фляжка’: салдат забыўсʼа тэрмомант (гродз., Сцяшк. Сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kríeger

m -s, - во́ін, вая́р, салда́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

е́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паляўнічы прафесіянал; спецыяліст па арганізацыі палявання, ахове і ўзнаўленні фаўны.

2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях.

|| прым. е́герскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́нны

1. прил. пле́нный;

п. салда́т — пле́нный солда́т;

2. в знач. сущ. пле́нный, пле́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарнізо́ннік, ‑а, м.

Разм. Салдат, служачы гарнізона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фузілёр, ‑а, м.

Гіст. Салдат, узброены фузеяй.

[Фр. fusilier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́пнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў акопах; салдат, франтавік. Гранатны бой-агонь Акопнікі ўзнялі. Пушча. Але пачуў я нешта новае ад салдат-акопнікаў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)