Быць ва ўзбуджаным, нервовым стане; хвалявацца, злавацца. Бабейка нерваваўся — сківіцы ў яго ўздрыгвалі, з вуснаў вось-вось павінны былі сарвацца словы.Хадкевіч.Немцы нерваваліся, лезлі з ходу да рэчкі, насыпалі ўзлессе мінамі.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухпавярхо́вы, ‑ая, ‑ае.
З двума паверхамі, у два паверхі. Двухпавярховы дом. □ Не даязджаючы да рэчкі, усе пазлазілі з фурманкі, каб запыніцца на мастку, палюбавацца двухпавярховым млыном і струменем вады, якая падала ўніз з запруды на вышыні некалькіх сажняў.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папаўзрэ́чча Месца ўздоўж рэчкі (Слаўг.). Тое ж папаўзрэчышча, панапаўзрэчышча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
нараста́ць, ‑ае; незак.
1.Незак.да нарасці.
2. Павялічвацца ў памерах. Ад наносаў пяску нарастае бераг рэчкі.
3. Павялічвацца па сіле, узрастаць. Шум цягніка набліжаўся, нарастаў, ён пераходзіў у грукат.Лынькоў.Сцяпан адчуў, як у яго зноў нарастае гнеў.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кале́нца, ‑а, н.
1.Памянш.-ласк.да калена.
2. Асобнае сучляненне ў сцяблах злакавых, а таксама ў ствалах некаторых раслін. Каленца вінаграднай лазы. □ Тоўстыя з чырванаватымі каленцамі сцёблы стаялі густа адзін пры адным, як трыснёг ля рэчкі.Асіпенка.
•••
Выкінуць каленцагл. выкінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разло́г, ‑у, м.
Абшар; адкрытая прастора. Бліскучым срэбрам выбіваліся рэчкі ў нізкіх берагах, раскрываліся шырокія разлогі балотных нізін, заросшых дзікаю травою, аерам і чаротам.Колас.Хутка абсыхалі пясчаныя разлогі паўз Прыпяць.Мележ.А там жа, на тых высокіх разлогах, сеяць ужо можна.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счарне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў чорным, пачарнелы. На счарнелай ад часу жэрдцы вісела на такім жа счарнелыя драўляным круку калыска.Пестрак.На дарогах вайны бачыла я счарнелых, бяздомных дзяцей.Агняцвет.Кідаецца ў вочы старая счарнелая крапіва ля рэчкі ў голым альшэўніку.Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лоша ’ласіца, самка лася’, ’поўная жанчына’ (Сержп. Грам.; ТС; хойн., Мат. Гом.; Карловіч), лошу́к, лошачок ’малады лось’, лошэня́ ’ласяня’ (ТС). Рус.сімб.ло́ша ’тс’, наўг.Лоша — назва рэчкі; польск.łosza ’самка лася’, łoszyca ’тс’. Паўн.-слав.olsьja (з суф. ‑ja). Да лось (гл.). Не выключана і пазнейшае ўтварэнне з памяншальным суфіксам ‑ша.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крыжава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; незак., што.
1. Складваць крыжам, размяшчаць крыжнакрыж. Крыжаваць на грудзях рукі. □ Лес мы крыжавалі каля Чорнай рэчкі.Хведаровіч./уперан.ужыв.У «Снежных зімах» Шамякін даволі ўдала крыжуе розныя стылёвыя плоскасці дзеля дасягнення галоўнай мэты.Юрэвіч.
2. Распінаць на крыжы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
affluent
[ˈæfluənt]1.
adj.
1) замо́жны, бага́ты
an affluent person — бага́ты, замо́жны чалаве́к
2) Figur. даста́тны, шчо́дры
affluent harvest — шчо́дры ўраджа́й
2.
n.
прыто́к -а m. (рэ́чкі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)