ручни́к

1. уст., обл. (полотенце) ручні́к, -ка́ м.;

2. (молот) спец. ручны́ мо́лат.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шты́хель, ‑я, м.

Ручны разец, які выкарыстоўваецца для гравіроўкі і абточвання дробных дэталей у гадзіннікавай справе, дакладнай механіцы.

[Ням. Stichel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Суцэльны або пусты ў сярэдзіне шар з пругкага матэрыялу, здольны адскокваць пры ўдары аб цвёрдую паверхню.

Ручны м.

Валейбольны м.

|| памянш. мя́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Hándkoffer

m -s, - (ручны́) чамада́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hándleuchte

f -, -n ручны́ ліхта́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ármbanduhr

f -, -en ручны́ гадзі́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

artifact

[ˈɑ:rtɪfækt]

n.

артыфа́кт -у m., ручны́ вы́раб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Hándkarren

m -s, - ручны́ вазо́к, та́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бо́мба, ‑ы, ж.

Снарад (гарматны, авіяцыйны, ручны), начынены выбуховым рэчывам. Валя бачыла, як з-пад самалётаў пасыпаліся чорныя, падобныя на рыб, бомбы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бага́ж, -у́, м.

1. Запакаваныя для перавозкі рэчы пасажыраў, а таксама спосаб адпраўкі гэтых рэчаў.

Б. авіяпасажыра.

Адправіць рэчы багажом.

Ручны б.

2. перан. Запас ведаў, эрудыцыя.

Творчы б.

Б. ведаў.

|| прым. бага́жны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)