вы́плюнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Плюнуўшы, выкінуць з рота. Выплюнуць недакурак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплява́ць, ‑плюю, ‑плюеш, ‑плюе; ‑плюём, ‑плюяце; зак.

Пляўком выдаліць што‑н. з рота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галавано́гі, ‑ая, ‑ае.

З выразна акрэсленай галавой і шчупальцамі вакол рота (пра высокаарганізаваных марскіх малюскаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае захворванні органаў поласці рота, сківіц і сумежных участкаў.

[Ад грэч. stoma — рот і kogos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Náchschubkolonne

f -, -n вайск. асо́бная тра́нспартная ро́та; тра́нспартная кало́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

расцугля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Выняць з рота каня цуглі, адшчапіўшы ад аброці. Расцугляць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Частка стрававальнага тракту: мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

2. Тое, што і горла (у 1 і 2 знач.; разм.).

Схапіць за глотку.

|| прым. гло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падраздзяля́цца, ‑яецца; незак.

1. Дзяліцца, распадацца на больш дробныя часткі. Рота падраздзяляецца на ўзводы.

2. Зал. да падраздзяляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́вар, ‑а, м.

Спецыяліст па прыгатаванню ежы; кухар. Рота вячэрала тады ўсмак, і ўсе партызаны хвалілі повара. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бамбардзі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бамбардзіра, уласцівы бамбардзіру (у 1, 3 знач.). Бамбардзірская рота. Бамбардзірскі ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)