рум, -у, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Месца на беразе ракі, куды звозяць бярвенне для сплаву і дзе вяжуць плыты.

Вывезці лес на р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Flússbecken

n -s, - басе́йн ракі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Flússmündung

f -, -en ву́сце ракі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Flússniederung

f -, -en по́йма [абало́на] (ракі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

estuary [ˈestjʊəri, ˈestʃuəri] n. (шыро́кае) ву́сце ракі́;

the Thames estuary ву́сце Тэ́мзы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

waterfront [ˈwɔ:təfrʌnt] n. парто́вы раён; узбярэ́жжа (ракі, мора і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

upstream

[ʌpˈstri:m]

adv., adj.

су́праць плы́ні (ракі́), су́праць вады́; у кіру́нку да вярхо́ўя ракі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

няспы́нны, -ая, -ае.

1. Такі, што адбываецца бесперастанку, не спыняецца.

Няспыннае цячэнне ракі.

2. Які рухаецца суцэльнай паласой.

Няспыннае людское мора.

|| наз. няспы́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; зак.

1. Пачаць дзьмуць.

Ад ракі падзьмуў халодны вецер.

2. Дзьмуць некаторы час.

Вецер падзьме і перастане.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

загі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Загнутае месца, выгін.

З. ліста.

З. ракі.

2. перан. Дапушчэнне шкодных крайнасцей у ажыццяўленні чаго-н.

Левы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)