1. Траціць прытомнасць ад хвалявання, перажывання.
М. на пахаванні.
2. Слабнець, дранцвець, нямець (пра часткі цела).
Рукі млеюць.
3.перан. Заміраць ад якога-н. моцнага пачуцця.
Хлопчык млее ад шчасця.
|| зак.самле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е ізамле́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е (да 2 знач.).
|| наз.мле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
przytomność
ж.прытомнасць, памяць;
przytomność umysłu — прысутнасць духу;
odzyskać przytomność — прыйсці да прытомнасці, апрытомнець;
stracić przytomność — страціць прытомнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
óhnmächtig
a
1) бяссі́льны
2) у непрыто́мнасці
~ wérden — стра́ціць прыто́мнасць, самле́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
trzeźwić
незак. працвярожваць, выцвярэжваць, працвярэжваць; прыводзіць у прытомнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
trzeźwieć
незак.
1. цверазець, працвярэжвацца;
2. прыходзіць у прытомнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
нясце́рпны, ‑ая, ‑ае.
Такі, які цяжка, нельга цярпець; невыносны. Нясцерпны холад. Нясцерпная спёка. □ Ад нясцерпнага болю Жодзінаў страціў прытомнасць.Мяжэвіч.Гул ішоў з неба, залітага нясцерпным сонечным ззяннем.Самуйлёнак.// Нязносны, назойлівы. Леў Раманавіч пачаў дакараць сябе. Ён, сапраўды, нясцерпны чалавек.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1.чаго. Адліць нейкую колькасць чаго‑н. з усёй або значнай колькасці пасуды. Паадліваць малака з усіх бітонаў.
2.каго. Адліваючы вадой, прывесці ў прытомнасць усіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беспрыто́мны, ‑ая, ‑ае.
Які страціў прытомнасць. Аварыйная служба выкапала з-пад пароды Мацюка яшчэ жывога, але беспрытомнага.Сабаленка./узнач.наз.беспрыто́мны, ‑ага, м.; беспрыто́мная, ‑ай, ж.Нейкая цётка, божкаючы, прынесла вядро вады з калодзежа і лінула беспрытомнаму на галаву.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адха́яць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
1.Разм. Вярнуць прытомнасць, жыццё; адратаваць. Міхась затуліў.. [жорава] халатам. А сябрукі, адбіраючы жорава, затузалі хлопца так, што ён самлеў. Хлопцы спалохаліся, адхаялі яго, завялі дахаты і жорава яму аддалі.Брыль.
2. Ачысціць, адмыць, агледзець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абме́рці, абамру, абамрэш, абамрэ; абамром, абамраце; пр. абмёр, ‑мерла; зак.
Разм.
1. Самлець, страціць прытомнасць.
2. Знямець ад нечаканага і моцнага ўзрушэння. Абмерці ад страху. □ І ён [Сотнікаў] на секунду абмёр, разгубіўшыся: па вуліцы хутка ішлі двое з вінтоўкамі.Быкаў.// Спыніцца, замерці (пра сэрца).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)