изя́щный згра́бны; прыго́жы; вы́танчаны; элега́нтны;
изя́щная о́бувь прыго́жы (элега́нтны) абу́так;
◊
изя́щная литерату́ра (слове́сность) уст. маста́цкая літарату́ра; прыго́жае пісьме́нства;
изя́щные иску́сства уст. выяўле́нчае маста́цтва і му́зыка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пол², -у, м.
Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).
Мужчынскі п.
Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).
|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.
Палавая спеласць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Adonis [əˈdəʊnɪs] n.
1. myth. Адо́ніс
2. прыго́жы юна́к
3. bot. адо́ніс, гарыцве́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
харашэ́ць разм
1. (прыгожы) hübsch(er), schön(er) wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прыгажу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Прыгожы чалавек.
2. перан. Пра што-н. вельмі прыгожае.
П.-цеплаход.
|| памянш. прыгажу́нчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).
|| ж.
прыгажу́ня, -і, мн. -і, -жу́нь.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
распрекра́сный прост.
1. (очень красивый) ве́льмі прыго́жы;
2. (очень хороший) ве́льмі до́бры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Стро́йны ‘прыгожы і прапарцыянальна складзены, статны’, ‘роўна і правільна размешчаны’, ‘правільна і лагічна пабудаваны, паслядоўны’ (ТСБМ), ‘стройны; спраўны, прыгожы’ (Сл. ПЗБ, Бяльк.), ‘прыгожы, спрытны’ (Бяльк.), ‘даведзены да ладу’ (ТС), ‘кшталтны’ (Варл.), стро́йна ‘смачна, добра’ (Жд. 3). Укр. стрі́йний ‘прыгожа апрануты, убраны’, рус. стро́йный ‘стройны’, польск. strojny ‘прыгожы (аб адзенні)’. Да строй у розных значэннях.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lovely
[ˈlʌvli]
adj.
чаро́ўны, цудо́ўны; прыва́бны, прыго́жы, прые́мны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
жывапі́сны, -ая, -ае.
1. гл. жывапіс.
2. Прыгожы, варты быць адлюстраваным у жывапісе.
Ж. куток Беларусі.
3. перан. Вобразны, яркі, выразны (пра мову, стыль і пад.).
Жывапіснае апавяданне.
|| наз. жывапі́снасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
грацыёзны, ‑ая, ‑ае.
Поўны грацыі (у 1 знач.); прыгожы ў позах, зграбны. Грацыёзная паходка. Грацыёзная постаць. □ Еўрапейская казуля невялікая, у метр даўжынёй, грацыёзная і быстрая ў сваіх рухах жывёла. Прырода Беларусі. // Стройны па форме, вытанчана прыгожы (пра творы мастацтва). Грацыёзны танец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)