за́клік, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Кліч, прызыўны гук.

Птушыны з.

2. Запрашэнне, просьба прыйсці, з’явіцца куды-н.

Пачуць чый-н. з.

Адгукнуцца на чый-н. з.

З. на дапамогу.

3. Зварот, які ў лаканічнай форме выражае кіруючую ідэю, палітычнае патрабаванне; лозунг.

|| прым. за́клікавы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

b. u. R.

= bitte um Rücksprache – просьба даць адказ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Літа́нне ’малітва ў католікаў’, ’галашэнне’ (ТСБМ, Нар. Гом.). З польск. litania ’малітва з пахвалой і просьбай аб апецы’ < познелац. litanīa < с.-лац. letania, litania < ст.-грэч. λιτανεία ’просьба’ (Слаўскі, 4, 297).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

supplication

[,sʌplɪˈkeɪʃən]

n.

1) умо́льваньне, упро́шваньне n.

2) шчы́рая, пако́рлівая про́сьба або́ малі́тва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prośba

prośb|a

ж.

1. просьба;

na czyją ~ę — па чыёй просьбе;

mam do ciebie ~ę — у мяне да цябе просьба;

2. заява; хадайніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

задаво́лены befríedigt, zufríeden, zufríeden gestéllt;

задаво́леныя пакупнікі́ die zufríedenen Kúnden;

задаво́леная про́сьба die erfüllte Bítte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

призы́в м.

1. (действие) прызы́ў, -зы́ву м.; клі́канне, -ння ср.; закліка́нне, -ння ср., за́клік, -ку м.; см. призыва́ть;

2. (обращение с призывом) за́клік, -ку м.;

3. (просьба, мольба, зов) кліч, род. клі́ча м., по́кліч, -ча м.; про́сьба, -бы ж.;

призы́в о по́мощи кліч на дапамо́гу, про́сьба рату́нку;

4. собир. (лица, призванные на военную службу) прызы́ў, -зы́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ábbitte

f -, -n про́сьба праба́чыць, перапрашэ́нне

~ léisten [tun*] — прасі́ць прабачэ́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

solicitation

[sə,lɪsɪˈteɪʃən]

n.

1) упро́шваньне n.; про́сьба f., за́клік -у m.

2) падгаво́рваньне, нагаво́рваньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

літыя́

(ад гр. lite = просьба, маленне)

1) кароткае царкоўнае богаслужэнне ў прытворы хрысціянскага храма;

2) абрад адпявання нябожчыка ў час ходу жалобнай працэсіі і на могілках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)