крывы́, -а́я, -о́е.

1. Выгнуты, не прамы.

Крывая дошка.

К. цвік.

Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).

2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).

Крывая рука.

3. 3 пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).

|| наз. крывізна́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэ́сны, -ая, -ае.

1. Праўдзівы, прамы; добрасумленны.

Ч. чалавек.

Ч. ўчынак.

2. Заснаваны на правілах чэсці, добрапрыстойнасці.

Чэснае жыццё.

Чэснае імя.

3. Маральна чысты, цнатлівы.

◊

Чэснае слова — выраз, які ўпэўнівае ў праўдзівасці чаго-н.

|| наз. чэ́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабо́р м. пробо́р;

прамы́ п. — прямо́й пробо́р;

ко́сы п. — косо́й пробо́р;

англі́йскі п. — англи́йский пробо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schnúrgerade

1.

a зусі́м прамы́, прамы́ як страла́

2.

adv про́ста, напрасткі́, без адхіле́нняў убо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Léibeserbe

m -n, -n прамы́ насле́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

upstanding [ˌʌpˈstændɪŋ] adj. fml шчы́ры, прамы́, адкры́ты

♦

be upstanding BrE, fml прашу́ ўстаць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

блу́дны¹, -ая, -ае.

1. Які ходзіць, блукае, не знаходзячы месца, дому.

2. Не прамы, звілісты, дзе лёгка заблудзіць.

Блудная дарога.

3. перан. Не такі, як прынята, не зусім звычайны.

◊

Блудны сын — пра легкадумнага, свавольнага чалавека, які раскаяўся ў сваіх памылках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́вад, -ду м. про́вод;

прамы́ п. — прямо́й про́вод;

тэлефо́нны п. — телефо́нный про́вод;

паве́траны п. — возду́шный про́вод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Павойнік (расліна) 6/415; 7/591

- » - прамы 7/591 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фок, ‑а, м.

Спец. Ніжні прамы парус на пярэдняй мачце судна або трохвугольны парус на судне з адной мачтай. Шматае вецер парусы і фок даўно сарван. А. Вольскі.

[Гал. fok.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)