Выпраме́ньваць (БРС). Да прамень (гл.). Структурная калька рус. излуча́ть, таксама, як і выпраме́ньванне, калька рус. излуче́ние (Крукоўскі, Уплыў, 121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мінскае вытворчае абутковае аб’яднанне «Прамень» 3/206; 12/302, гл. Абутковае вытворчае аб’яднанне «Прамень»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

laser

[ˈleɪzər]

n.

ла́зэр -а m.

laser beam — ла́зэрны праме́нь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыкле́цце, ‑я, н.

Месца каля клеці, перад клеццю. На прыклецце прыляцеў з усходу густы прамень барвянага сонца і лёг яскравай плямай на вочы Лясніцкаму. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sunray [ˈsʌnreɪ] n.

1. со́нечны праме́нь

2. pl. sunrays шту́чныя ультрафіяле́тавыя прамяні́;

sun-ray treatment лячэ́нне ўльтрафіяле́тавымі прамяня́мі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

promyk

м. прамень; праменьчык;

promyk nadziei — праменьчык (водбліск) надзеі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

накірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад накіраваць.

2. у знач. прым. Спец. Які дзейнічае ў пэўным, патрэбным кірунку. Накіраваны прамень. Накіраванае змяненне прыроды арганізмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКТЫНА...

[ад грэч. aktis (aktinos) прамень],

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнні слову «прамяністы», словазлучэнню «прамянёвая энергія», напр. актыналіт, актынаметрыя.

т. 1, с. 212

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прасве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлая паласа або слабы прамень у неасветленай прасторы.

П. у воблаках.

Жыццё без прасвету (перан.: без надзеі на паляпшэнне).

2. Шырыня аконнага ці дзвярнога праёму (спец.).

3. На пагонах: каляровая падоўжная палоска.

Пагоны з двума прасветамі.

|| прым. прасве́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́тный (относящийся к закату) вячэ́рні, захо́дні, апо́шні;

зака́тный час вячэ́рняя часі́на;

зака́тный луч апо́шні (вячэ́рні) праме́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)