Vólksvertreter

m -s, - наро́дны прадстаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Geschä́ftsträger

m -s, - паўнамо́цны прадстаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прэ́тар, ‑а, м.

У Старажытным Рыме — прадстаўнік вышэйшай судовай улады.

[Лац. praetor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпрэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прадстаўнік каго‑, чаго‑н.

[Фр. représentant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бася́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Прадстаўнік дэкласаваных слаёў насельніцтва.

2. Свавольнік, нягоднік (разм., лаянк.).

|| ж. бася́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бася́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хі́пі, нескл., м. і ж.

Прадстаўнік моладзі, які парваў сувязь са сваім асяроддзем і выражае пратэст супраць наяўных сацыяльных адносін, прапагандуе зварот да прыроднай чысціні праз любоў і пацыфізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

spokesman [ˈspəʊksmən] n. (pl. -men) дэлега́т, прадстаўні́к; прамо́ўца (ад групы людзей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

envoy

[ˈenvɔɪ]

n.

1) паслане́ц -ца́ m., прадстаўнік -а́ m.

2) пасла́ньнік -а m. (дыпляматы́чны прадстаўні́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сентыменталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прадстаўнік сентыменталізму (у 1 знач.). Пісьменнікі-сентыменталісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дыпламатычны прадстаўнік Папы Рымскага ў краінах, дзе пашыраны каталіцызм.

Папскі л.

2. Наогул пасол, пасланнік з рэлігійнай місіяй.

|| прым. лега́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)