дапла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.

1. гл. даплаціць.

2. Дадатковая плата.

Атрымаць даплату за звышурочную работу.

Д. за багаж.

|| прым. даплатны́, -а́я, -о́е.

Даплатная каса.

○

Даплатное пісьмо — пісьмо, за перасылку якога плаціць атрымальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

франкіро́ўка ж., спец.

1. (действие) франкиро́вка, франки́рование ср.;

2. (плата) франкиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

запла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

Разм. Тое, што і плата. Якая заслуга, такая і заплата. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пе́нсія, пэ́нсія, пэ́нсыя ’штомесячнае грашовае забеспячэнне ў старасці, заработная плата’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ), ’жалаванне, узнагарода’ (Шпіл.). З польск. pensja, penzja ’сталае гадавое жалаванне, плата’, якое з лац. pēnsio ’ўзнагароджанне, плата, плацеж’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

czynsz, ~u

м.

1. уст. чынш; арэндная плата;

2. плата (кватэрная);

czynsz lokatorski — кватэрная плата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

royalty [ˈrɔɪəlti] n.

1. прадстаўнікі́ карале́ўскай сям’і́

2. pl. royalties а́ўтарскі ганара́р, адлічэ́нні а́ўтару

3. pl. royalties пла́та за пра́ва распрацо́ўкі не́траў;

oil royalties пла́та за пра́ва здабы́чы на́фты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арэ́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Часовае карыстанне нерухомай маёмасцю на дагаворных асновах.

2. Плата за карыстанне маёмасцю. Плаціць арэнду.

[Польск. arenda з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапла́та, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. даплачваць — даплаціць.

2. Дадатковая плата. Атрымаць даплату за звышурочную работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паміну́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вылічваецца, падлічваецца па мінутах. Памінутная плата за тэлефонныя перагаворы.

2. Часты, бесперапынны. Памінутныя выклікі да тэлефона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнагаро́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ро́д, ж.

1. Плата, дар за якія-н. заслугі і пад.

Грашовая ў.

2. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад., якімі адзначаюцца чые-н. заслугі.

Высокая ўрадавая ў.

|| прым. узнагаро́дны, -ая, -ае.

У. ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)