Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
плыве́ц, плыўца, м.
1. Той, хто плавае; той, хто ўмее плаваць. Яны кінуліся ў адзежы ў глыбокія воды ракі. Каляда быў добрым плыўцом.Гурскі.// Спартсмен, які займаецца плаваннем.
2.Уст. Той, хто плавае на якім‑н. судне. Не ведаюць плыўцы пакоры, Калі ідуць у смелы рэйд.Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плыву́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца на вадзе, размешчаны на вадзе; які плавае. Плывучы мост.
2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць. Плывучыя матэрыялы. □ [Ласіха] смачна жуе вялікія плывучыя лісты лілеі.Брыль.
3. Які лёгка размываецца, перамяшчаецца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім (аб грунце). Плывучая гліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паплавок ’частка вуды, якая ўтрымлівае лёску з кручком у час лову на патрэбнай глыбіні’ (ТСБМ, Касп.). Рус.поплаво́к, укр.поплаве́ць, польск.poplawek ’тс’. Дэрыват з суф. ‑ок ад паплаваць < плаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
navigate
[ˈnævɪgeɪt]
v.
1) пла́ваць(вадапла́вам); лётаць (самалётам)
2) кірава́ць (вадапла́вам або́ самалётам)
3) пераво́зіць тава́ры во́дным тра́нспартам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Плу́жыцца ’накіроўвацца, імкнуцца’ (іўеў., Сцяшк. Сл.) ■ — да прасл.*pluzili (su̯), якое узыходзіць да і.-е.*pIou̯H‑g(h)‑ ’рухацца наперад < і.-е.*рleй(Н)‑ ’рухацца па вадзе’ > ’плаваць’ (Бязлай, 3, 63).
2.закаго, накаго і без дап. Набыць спецыяльнасць, стаць адукаваным, закончыць навучанне. Вывучыцца на трактарыста, на інжынера. □ Прайшлі гады. Былы батрак вывучыўся, стаў сакратаром райкома.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пла́ўваць1 ’здрыгацца, дрыжаць (аб сале ў свінні)’ (ганц., Сл. ПЗБ), Відаць, балтызм, параўн. літ.pleventi ’дрыжаць, мірта пець’.
◎ Пла́ўваць2 ’плаваць’ (Сцяшк. Сл.). Да плаваць, якое з плыць. плысці (гл.). Суфікс ‑ва‑, далучаны да асновы *ρ/αν- (*pla‑vati < *p!ovati + *plaviti) 9 надае дзеяслову працяглае, неабмежаванае значэнне. Прычынай такой мены асновы была ’незвычайнасць” дзеяслова плыць < прасл. *pinti, plovp < і.-е.*pleu‑te[, pleii‑ö (параўн. таксама рус.перм.плсшться ’плыць’: ст.-чэш.plvéti, ρίνα ’тс’, бел.аплавяцца ’ў дастатку, багата’) альбо ўплыў літ.plauti ’мыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Meer
n -(e)s, -e мо́ра; акіцн
übers ~ [auf dem ~] fáhren* — пла́ваць па мо́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пераплаў ’параход’ (Ян.). Пад уплывам народнай этымалогіі з парстлаў ’параход’, якое утварылася на базе параход шляхам замены хадзіць на плаваць, плысці (гл.), параўн., магчыма, штучна створанае вадаплаў ’параход’ (Ласт.), а таксама в.-луж.preplaw ’пераправа праз раку’.