Удзельнік рэвалюцыйнага руху, дзеяч рэвалюцыі. Мядзведзеў быў стары прафесійны рэвалюцыянер, з вялікім вопытам падпольнай работы, і сапраўды незвычайна красамоўны прамоўца.Машара.// Той, хто робіць пераварот у якой‑н. галіне (навуцы, тэхніцы, мастацтве). А. Міцкевіч — рэвалюцыянер у паэзіі і ў жыцці.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Úmsturz
m -es, -stürze
1) звяржэ́нне, пераваро́т
2) падзе́нне, разбурэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Варахава́ты ’непрасохлы’ (КТС); ’варахаватае сена’. Магчыма, перанос значэння ’сена непрасохлае < сена, якое трэба варушыць’. Тады варахаваты да прасл.*vorxъ‑, *vьrxъ‑ (Фасмер, 1, 355; Брукнер, 601, дзе падаюцца бел.во́рох ’шум’, поворохаць ’разбураць’, воро́х ’трэск’). Параўн. варо́хаць ’варочаць з шорахам, рабіць шорах’, ворах ’шорах, шум; пераварот, нарушэнне парадку’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ката́страфа
(гр. katastrophe = паварот, пераварот)
сітуацыя, якая разгортвае і завяршае кульмінацыю дзеяння ў літаратурным творы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кульбі́т
(фр. culbite)
акрабатычны пераварот-перакат наперад з апорай на рукі, галава прыціснута да грудзей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пронунсіяме́нта
(ісп. pronunciamiento, ад лац. pronuntio = аб’яўляю)
дзяржаўны ваенны пераварот у Іспаніі і Лац. Амерыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
узмасці́цца, ‑машчуся, ‑мосцішся, ‑мосціцца; зак.
Разм. Узабрацца на што‑н. высокае або на верх чаго‑н. Узмасціцца на дах.// Заняць пэўнае месца, пасаду. Не пераварот у царскім палацы, не змова свіцкіх генералаў з наследнікам, якому да свербу карціць самому ўзмасціцца на трон, — помста ад імя народа.Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
катастро́фа
(гр. katastrophe = пераварот, знішчэнне)
раптоўнае бедства, стыхійная падзея з трагічнымі вынікамі (для чалавека, грамадства, прыроды).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
reversal[rɪˈvɜ:sl]n.
1. (of) по́ўнае змяне́нне; пераваро́т;
a sudden reversal of policy рапто́ўная пераме́на ў палі́тыцы;
a reversal of fortune(s) зме́нлівасць лёсу
2.law адме́на
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
рэвалю́цыя
(фр. révolution, ад лац. revolutio = пераварот)
1) карэнны пераварот у жыцці грамадства, які заключаецца ў насільным звяржэнні старога грамадскага ладу і ўстанаўленні новага;
2) перан. карэнныя змены ў якой-н. галіне (навуцы, тэхніцы, мастацтве), якія прыводзяць да абнаўлення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)