мезаза́ўр

(ад меза- + -заўр)

вымерлы прэснаводны паўзун, які жыў у палеазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кракадзі́л ’буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай’ (ТСБМ). Ст.-бел. крокодилъ пры пасрэдніцтве польск. krokodyl або ням. Krokodil з лац. crocodilus (Булыка, Запазыч., 177). Параўн. Шанскі, 2, 8, 403.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

герпетало́гія

(ад гр. herpeton = паўзун + -логія)

раздзел заалогіі, які вывучае паўзуноў і земнаводных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

gad

м.

1. заал. паўзун; рэптылія;

2. разм., лаянк. гад; гадзіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карэ́тта

(н.-лац. caretta)

паўзун атрада марскіх чарапах, які водзіцца ў тропіках і субтропіках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іхтыяза́ўр

(ад іхтыя- + -заур)

вымерлы марскі паўзун з рыбападобным целам даўжынёй да 12 м, які жыў у мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кракадзі́л

(лац. crocodilus, ад гр. krokodeilos)

буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыцэра́тапс

(ад гр. tri = трох + keras, -atos = рог + ops = твар)

вымерлы паўзун з падатрада рагатых дыназаўраў, які жыў у мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гавія́л

(н.-лац. gavialis, ад інд. gavijāl)

паўзун атрада кракадзілаў з вузкім доўгім рылам, які жыве ў рэках на поўдні Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скутаза́ўр

(ад гр. skutos = шчыт + -заўр)

паўзун пермскага перыяду (гл. палеазой) атрада парэязаўраў, цела на спіне якога было пакрыта касцявымі шчыткамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)