poet

[ˈpoʊət]

n.

паэ́т -а, паэ́та -ы m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пе́сеннік, а, мн. -і, -аў, м.

1. Зборнік песень.

2. Выканаўца песень.

3. Аўтар тэксту песень або кампазітар песеннай музыкі.

Паэт-п.

|| ж. пе́сенніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узвы́сіцца, -ы́шуся, -ы́сішся, -ы́сіцца; зак.

1. Узняцца ўвысь, падняцца вышэй навакольнага (паэт.).

2. перан. Дасягнуць больш высокага грамадскага становішча, значэння.

Жаданне ў.

|| незак. узвыша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. узвышэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бард

(фр. barde, ад кельц. bardes = спявак)

1) паэт-спявак у старажытных кельтаў;

2) паэт і музыкант, выканаўца ўласных песень.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

born

[bɔrn]

1.

adj.

1) наро́джаны

2) прыро́джаны (тале́нт, паэ́т), прыро́дны

a born poet — прыро́джаны паэ́т

2.

v., p.p. of bear

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

siejba

ж. паэт. сяўба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złotousty

паэт. залатавуст; красамоўны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skald

[skɔld]

n.

скальд -а m. (скандына́ўскі паэ́т-пясьня́р)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прасла́віць сов. просла́вить;

паэ́т ~віў у ве́ршах свой наро́д — поэ́т просла́вил в стиха́х свой наро́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зефі́рны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Лёгкі, далікатны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)