auspicious [ɔ:ˈspɪʃəs] adj. fml спрыя́льны; памы́сны, уда́лы;
an auspicious start памы́сны пача́так
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
onset
[ˈɑ:nset]
n.
1) ата́ка f.
2) пача́так -ку m.
the onset of a disease — пача́так хваро́бы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
выцяка́ць, ‑ае; незак.
1. Незак. да выцечы.
2. Браць пачатак. Рака выцякае з возера.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узнікне́нне, ‑я, н.
Зараджэнне, пачатак, з’яўленне чаго‑н. Узнікненне і пачатак жыцця. Узнікненне марксізма. □ Выявілася, што час узнікнення Мазыра нікому дакладна не вядомы. І ніхто не ведае, што значыць самае слова — «Мазыр», які хаваецца ў ім сэнс. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зача́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -ча́ў, -чала́, -ло́; -чні́; -ча́ты; зак., каго (што).
1. Распачаць (разм.).
З. будаўніцтва.
2. Даць пачатак жыцця каму-н. (уст.).
З. дзіця.
|| незак. зачына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
заснава́льнік, ‑а, м.
Той, хто паклаў пачатак чаму‑н., заснаваў што‑н. Заснавальнікі навуковага камунізма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зацвіта́нне, ‑я, н.
Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зацвітаць — зацвісці; пачатак цвіцення. Зацвітанне садоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
негаты́ў², -ты́ву, м. (разм.).
Адмоўны вынік якіх-н. дзеянняў, адмоўны пачатак; увогуле факты, звесткі, эмоцыі і пад. адмоўнага характару.
Ён ва ўсім бачыць толькі н.
|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.
Н. вынік.
Негатыўная ацэнка.
Негатыўныя эмоцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
prelude [ˈprelju:d] n.
1. mus. прэлю́дыя;
Chopin’s preludes прэлю́дыі Шапэ́на
2. усту́п; пача́так
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
запе́ў, ‑певу, м.
1. Пачатак харавой песні або куплета, які выконваецца запявалам. — Глыбокае мора, шырокае мора, — Старая запеў павяла, — Ды толькі глыбейшым было маё гора, Шырэйшаю скруха была. Бялевіч.
2. Пачатак быліны, звычайна не звязаны з яго зместам; зачын. // перан. Пачатак чаго‑н., уступ да чаго‑н. Публіцыстыка Ф. Багушэвіча была толькі запевам да той палымянай і шчырай песні, што велічна прагучала ў «Дудцы беларускай» і «Смыку беларускім». С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)