descend

[dɪˈsend]

v.i.

1) зыхо́дзіць, спушча́цца, спуска́цца

He descended in a parachute — Ён спусьці́ўся на парашу́це

2) напада́ць, наско́кваць, накіда́цца

3) перадава́цца ў спа́дчыне

4) пахо́дзіць

5) зьніжа́цца, апуска́цца (да ні́зкага ўчы́нку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Відо́шча ’бачна, прыкметна’ (Нас.). Паходзіць, відаць, з відзюшча < рус. видющий ’той, хто бачыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верба́льны

(лац. verbalis = слоўны)

1) вусны, слоўны;

в-ая нота — дыпламатычная нота без подпісу, якая прыраўноўваецца да вуснай заявы;

2) лінгв. які адносіцца да дзеяслова, паходзіць ад дзеяслова; дзеяслоўны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

куку́рза

(рум. cucuruz)

травяністая расліна сям. злакавых з высокім тоўстым сцяблом і сабранымі ў пачаткі зярнятамі, якая паходзіць з Цэнтр. і Паўд. Амерыкі і пашырана ў розных кліматычных зонах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

род, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Асноўная грамадская арганізацыя першабытнаабшчыннага ладу, аб’яднаная сваяцтвам і агульнасцю гаспадаркі.

Старэйшына роду.

2. Рад пакаленняў, якія паходзяць ад аднаго продка, а таксама ўвогуле пакаленне.

Са знатнага роду.

Весці свой р. ад каго-н. (паходзіць ад каго-н.). Родам гараджанін. 3 роду ў р. (з пакалення ў пакаленне). Без роду, без племені (пра чалавека невядомага паходжання; уст.). Ні роду ні племені (пра чалавека адзінокага, без родных; уст.). Гэта ў іх у родзе (па спадчыннасці). Р. чалавечы (людзі).

3. У сістэматыцы жывёл і раслін: група, якая аб’ядноўвае некалькі відаў, што валодаюць агульнымі прыметамі.

◊

Ад (з) роду (разм.) — ад самага нараджэння.

На раду напісана што (разм.) — прадвызначана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Кро́ўны ’родны па крыві, які паходзіць ад адных продкаў’ (ТСБМ, Сцяшк., Др.-Падб.). Гл. кроў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакаўляць ’упрошваць, угаворваць, дакучліва прасіць’ (Федар.). Зыходны дзеяслоў паходзіць, магчыма, ад літ. kaũlyti ’надакучліва прасіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пля́ўсі ’платкі, геркулес’ (шальч., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа), паходзіць з літ. plauše ’вотруб’е’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

descend [dɪˈsend] v.

1. fml спуска́цца

2. : be descended from пахо́дзіць (весці ад каго-н. сваё паходжанне)

3. : descend on/upon smb./smth. накі́двацца на каго́-н./што-н. (таксама перан.)

4. : descend to smth. (мара́льна) апуска́цца;

descend to cheating не грэ́баваць жу́льніцтвам, апуска́цца да махля́рства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ *Паўторка, беласт. повту́орка ’паўтарэнне’ (Сл. ПЗБ) паходзіць з польск. powtórka ’тс’ (Мацкевіч, там жа, 4, 30).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)