Welshry [ˈwelʃri] n.

1. ча́стка го́рада, насе́леная перава́жна валі́йцамі (у Валіі або Англіі)

2. валі́йскае пахо́джанне, валі́йская нацыяна́льнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

-генія

(гр. genos = паходжанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «паходжанне», «утварэнне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

касмаго́нія

(гр. kosmogonia = паходжанне свету)

раздзел астраноміі, які вывучае паходжанне і развіццё нябесных цел і іх сістэм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ген

(гр. genos = род, паходжанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «паходжанне», «утварэнне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глатаго́нія

(ад гр. glotta = мова + -гонія)

1) паходжанне мовы;

2) раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне і развіццё мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

extraction [ɪkˈstrækʃn] n.

1. (from) выця́гванне; здабы́ча, здабыва́нне;

oil/gold/uranium extraction здабы́ча на́фты/зо́лата/ура́ну

2. fml пахо́джанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глотагене́з

(ад гр. glotta = мова + -генез)

1) паходжанне чалавечай гукавой мовы;

2) паходжанне мовы асобных этнасаў (напр. г. славян).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

генеало́гія, ‑і, ж.

1. Гісторыя чыйго- або якога‑н. роду; радаслоўная. // Дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае гісторыю асобных дынастычных, феадальных або іншых родаў.

2. Сукупнасць звестак пра паходжанне жывёльных і раслінных родаў.

[Грэч. genealogia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыя́льны в разн. знач. социа́льный;

~нае страхава́нне — социа́льное страхова́ние;

~нае пахо́джанне — социа́льное происхожде́ние;

~ныя хваро́бы — социа́льные боле́зни;

○ ~нае забеспячэ́нне — социа́льное обеспе́чение

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плебе́йства, ‑а, н.

1. зб. Плебеі (у 1 знач.). Мюнцэр узняўся на грэбені нямецкай рэфармацыі як правадыр і выразны інтарэсах сялянства і плебейства. Алексютовіч.

2. Плебейскае паходжанне.

3. Уст. Уласцівыя плебею манеры паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)